Gister heb ik een groot deel van de dag geslapen. In de “comfort-zone” in Bamako. Ik bleek verschrikkelijk moe te zijn van de afgelopen dagen waarin al mijn zintuigen op scherp stonden om het juiste te doen op het juiste moment. Als er heel veel angst om je heen is werkt dat bij wijze van spreken als een stoorzender op je intuïtie.
Het hotel waar ik zat ging dicht. De laatste blanken om me heen waren (terecht) bang en stonden op punt van vertrek voor het embargo dat zou ingaan als de couppleger zich niet terug zou trekken. Geen diesel meer, geen elektriciteit, geen voedsel enz. De kans dat de bevolking dan op hol slaat is groot en daar moet je als blanke niet tussen willen zitten.
Dat was ook voor de Nederlandse Ambassade de reden om te overwegen de nog aanwezige Nederlanders dringend te adviseren het land te verlaten. Maar voordat dit besluit viel stond het jammer genoeg al in de Nederlandse kranten terwijl op hetzelfde moment de couppleger zich terugtrok en de embargo’s werden opgeheven.
Dat zorgt voor angst bij familieleden en vrienden. Maar er zit ook een goede kant aan. Er is aandacht gekomen en we hopen dat die aandacht blijft.
Want de situatie is nog steeds heel ernstig en het is belangrijk te weten dat het niet een probleem van Mali alleen is, dit gaat niet om een ver van je bed show. Het voert te ver om de complexiteit van de situatie hier uit te leggen, onderaan geef ik een verwijzing naar een goed Nederlands stuk hierover voor als je in meer geinteresserd bent.
Bamako
Hier in Bamako wordt het nu rustiger, het leven herneemt zijn gang, mensen gaan door met werken om hun dagelijkse kost te verdienen. Maar in het Noorden van het land voltrekt zich een humanitaire ramp. De Touaregrebellen die het Noorden stormachtig veroverd hebben om hun oude ideaal van een eigen Touaregstaat te realiseren worden nu 'ingehaald' door verschillende groeperingen van islamitische extremisten (en dat zijn veelal geen malinezen) die gelieerd zijn aan Aqmi (Afrikaanse tak Alqaida) en die hardhandig de charia invoeren (vrouwen gesluierd, boeven handen afhakken, vrouwen stenigen enz). Deze groeperingen willen heel Mali en vervolgens heel Afrika en verder veroveren. Zij hebben enorme financiele middelen uit de internationale drugshandel en zijn werkelijk een gevaar voor de wereld en veel machtiger dan je zelfs maar durft te vermoeden.
Baba en ik staan in contact met mensen uit Timbouctou en Gao. Er wordt hevig gevochten, er zijn veel verschillende strijdende partijen en voor de bevolking onduidelijk wie bij wie hoort. Ze dringen de huizen binnen en pakken al het schaarse voedsel af, ze plunderen moorden en verkrachten.
Dit heeft niets met de ISLAM zoals we die in Mali kennen te maken.
Here Bugu
In Mopti en Sevare is het kalm nu. Sommige winkeltjes gaan weer open. Overal wordt gepatrouilleerd. Mopti en Sevare zijn op dit moment zo’n beetje de grensplaatsen naar het bezette gebied.
De mensen van de windmolenploeg op Here Bugu willen weer aan het werk ook omdat ze geen eten meer hebben doordat alle inkomsten wegvallen. Baba durft het nog niet aan. Here Bugu is open en toegankelijk zoals altijd maar alle bedrijvigheid die ontstaat als het werk hervat wordt zoals transport, dagelijks langdurig gebruik van de generator op diesel enz zal teveel de aandacht trekken.
De landbouwwerkzaamheden gaan wel door maar die worden uitgevoerd door de medewerkers die er wonen.
we gaan door
En ik, ik wacht nog een paar dagen af. Als duidelijk wordt dat het leger in Mopti aangestuurd wordt vanuit de nieuwe regering en de verdediging sterk genoeg is tegen de extremisten ga ik terug en ik hoop dat het snel zal zijn. Ik kan dan ook voedsel, gas en geld meenemen. Gael, de ingenieur van de windmolens, is met de Nissan naar Guinee gevlucht en ik hoop dat hij binnenkort terugkomt in Bamako zodat ik daarmee terug kan keren.
Maar ik wil eerst meer zekerheid, niet alleen voor mezelf maar ook om de Malinezen zelf niet door mijn aanwezigheid in gevaar te brengen.
Het werk op Here Bugu zal voortgezet worden en we rekenen en hopen op steun via maandelijkse donaties. Als privé stichting kunnen we nu juist veel doen omdat we niet gebonden zijn aan de officiële kanalen.
“Niet het geweld maar het goede vernietigt het kwaad“
(Tolstoi}.
meer informatie zie: http://gafouinsegou.blogspot.com/2012/04/pasen-in-mali.html
