Het leven in Mali is turbulent, kleurrijk en vol verrassingen. Baba en ik brachten een bezoek van 4 dagen aan Segou, hier 400 kmvandaan. om het festival te bezoeken en contacten te leggen op de markt met vele kraampjes met kleinschalige projecten. Onverwacht ontmoetten we 5 Nederlanders met wie ik op de een of andere manier een connectie had. Een van hen, Monica, woont gedeeltelijk in Segou en is getrouwd met een Malinees.Heerlijke gesprekken over de wel en wees van de samenwerking tussen Malinesen en Nederlanders.
woensdag 4 februari 2009
Kippen kopen voor de maaltijd in Farako
Ook bezochten we het pottenbakkersdorp Farako ( zie Mali Mails) en bleven een dag en een nacht bij Alimata, Adama en hun kinderen. Zij beschouwen mij inmiddels als een van hen en ik vond het heel bijzonder om hun aan Baba voor te stellen die in het Bambara uitgebreid kon spreken over mijn komst naar Mali en onze plannen. 's Avonds zaten we bij elkaar en ook de directeur van de school was uitgenodigd. Vader Adama nam het woord en hield een lang betoog in zijn taal. Ik voelde dat het een plechtig moment was en hoorde regelmatig mijn naam, Yvonny. Toen bleek dat hij gezegd had dat vanaf dat moment hij geen enkele zeggenschap meer had over zijn dochter Marjamma van 16 jaar en dat hij haar toevertrouwde aan Baba en mij. Ik draag haar over aan alles wat zich bevindt tussen de huid en het bloed van Yvonne en Baba zei hij. Het was een bijzonder en zeer Malinees moment. Het kind wat je opgedragen wordt daar aarzel je niet over zei Baba tegen me toen hij mijn verbouwereerde gezicht zag. Je accepteert het en doet je best. In maart komt Marjamma twee weken bij me logeren en zoeken we een school voor haar. Vanaf volgend schooljaar komt ze bij me wonen. Onverwacht en zeer snel heb ik er dus een dochter bij. Toen ik haar twee en een half jaar geleden ontmoette wist ik het eigenlijk al.
de familie uit Farako met Marjamma in de witte jurk.
Alimata met haar vriendin die een zak rijst op haar hoofd heeft
Daarna ontmoetten we een oude man aan de oever van de Niger, niet ver van faroko, die alles wist van het kweken van medicinale planten en bomen en hoe ze toe te passen bij verschillende kwalen.hij gaat nu planten kweken voor ons nieuwe terrein en als ik in maart Marjamma ga ophalen heeft hij een grote bestelling klaar.Het was heerlijk toeven in zijn tuinen met geurige kruiden en vruchten.
de oude planter plukt geurige citroentjes voor ons
Njaga
Inmiddels ben ik terug, met vele verschillende gasten in huis uit Nederland en Koemba uit Parijs, een Malinese/Franse , die ik twee jaar geleden ontmoette. Sinds ik hier aangekomen ben komen er allerlei mensen op mijn pad, die me bezoeken, soms met waardevolle informatie, die iets van me willen of die zomaar even komen buurten. Het is een komen en gaan. Bovendien wordt er om de haverklap op de poort geklopt, kinderen die komen spelen, Sedou die twee per week het huis schoonmaakt en me helpt met allerlei klusjes en dingen waar ik niets van snap, een andere Sedou die zich opgeworpen heeft om twee maal per dag de planten te begieten, de electricien omdat voortdurend de stoppen doorslaan, de loodgieter omdat de ene kraan na de andere uit de muur komt en voor waterballet zorgt, de buurvrouw die de poorten openzet zodra ze hoort dat ik de auto start of aan kom rijden enzovoort enzovoort. Dan breng ik nog bezoeken aan Gogo, de burgemeestersvrouw en krijg van haar nuttige informatie over het boodschappen doen, haar schoonmoeder die me voorziet van verse kruiden die ik moet drogen en daarna drinken om gezond te blijven en Njaga, de vrouw van Baba en hun kinderen. Op de markt in Segou hebben we voor de familie twee nieuw ontwikkelde ijzeren kookpotten gekocht die veel minder hout gebruiken.
Tussendoor werk ik o.a. aan de rapportage van het werk van afgelopen jaar , heb gesprekken met de committees van Dialangou en bezoek regelmatig het nieuwe terrein. Daar moet een oplossing gevonden worden voor de Peulfamilies, nomaden, die bezit hadden genomen van de huisjes en het land voor hun vee en die nu een nieuwe plaats moeten krijgen elders voordat we met de schoonmaakwerkzaamheden kunnen beginnen. Na een betrekkelijk koele periode is de warmte inmiddels begonnen, 35 tot 40 graden. Yvonne
de oude planter plukt geurige citroentjes voor ons
Njaga
Inmiddels ben ik terug, met vele verschillende gasten in huis uit Nederland en Koemba uit Parijs, een Malinese/Franse , die ik twee jaar geleden ontmoette. Sinds ik hier aangekomen ben komen er allerlei mensen op mijn pad, die me bezoeken, soms met waardevolle informatie, die iets van me willen of die zomaar even komen buurten. Het is een komen en gaan. Bovendien wordt er om de haverklap op de poort geklopt, kinderen die komen spelen, Sedou die twee per week het huis schoonmaakt en me helpt met allerlei klusjes en dingen waar ik niets van snap, een andere Sedou die zich opgeworpen heeft om twee maal per dag de planten te begieten, de electricien omdat voortdurend de stoppen doorslaan, de loodgieter omdat de ene kraan na de andere uit de muur komt en voor waterballet zorgt, de buurvrouw die de poorten openzet zodra ze hoort dat ik de auto start of aan kom rijden enzovoort enzovoort. Dan breng ik nog bezoeken aan Gogo, de burgemeestersvrouw en krijg van haar nuttige informatie over het boodschappen doen, haar schoonmoeder die me voorziet van verse kruiden die ik moet drogen en daarna drinken om gezond te blijven en Njaga, de vrouw van Baba en hun kinderen. Op de markt in Segou hebben we voor de familie twee nieuw ontwikkelde ijzeren kookpotten gekocht die veel minder hout gebruiken.
Tussendoor werk ik o.a. aan de rapportage van het werk van afgelopen jaar , heb gesprekken met de committees van Dialangou en bezoek regelmatig het nieuwe terrein. Daar moet een oplossing gevonden worden voor de Peulfamilies, nomaden, die bezit hadden genomen van de huisjes en het land voor hun vee en die nu een nieuwe plaats moeten krijgen elders voordat we met de schoonmaakwerkzaamheden kunnen beginnen. Na een betrekkelijk koele periode is de warmte inmiddels begonnen, 35 tot 40 graden. Yvonne
Abonneren op:
Posts (Atom)