Geld in een pot en werk in uitvoering

Vanochtend vroeg zijn ze vertrokken, de drie broers van Sedou, terug naar hun dorp in de Dogon. Drieëntwintig dagen lang hebben ze gebivakkeerd op Here Bugu wachtend op hun geld, of liever gezegd het geld van hun dorp, dat in een bank bij ons in de buurt, in  Sevare, door tussenkomst van Baba, werd geïdentificeerd.

Het gebied in de Dogon waar zij wonen wordt al maandenlang geteisterd door rondtrekkende bandieten die het gemunt hebben op reizigers en dorpen. Ze verplaatsen zich op motors, schieten vee dood, bedreigen en plunderen. Het Malinese leger doet zijn best, de noodtoestand is in Mali afgekondigd, hetgeen het leger de mogelijkheid biedt bandieten neer te schieten.

De oudste broer van Sedou die al het geld bewaarde dat het dorp de afgelopen jaren gespaard had voor een nieuwe watervoorziening ( zie mijn blog Een schot in de nacht en worstelen in .... http://rondombaba.blogspot.com/2011/01/een-schot-in-de-nacht-en-worstelen-in.html) maakte zich zorgen dat het geld gestolen zou worden. Hij nam dus een kloek besluit en begroef het geld, precies zoals zijn voorvaderen dat deden met de schelpjes, in een aardewerken pot in de grond van een akker van zijn vader. Veilig opgeborgen voor de bandieten, dacht hij.

tot in de 20 ste eeuw werden op het platteland kauri's gebruikt als geld tot de fransen het papieren geld introduceerden dat langzaam de overhand nam."Alle eigenschappen die een economie van geld verwacht, zoals duurzaamheid, handigheid, herkenbaarheid en deelbaarheid zitten vervat in deze kleine schelp"

Maar, het was het regenseizoen!

Toen de kust weer veilig leek na een actie van het leger groef hij de pot weer op. Zeven miljoen (omgerekend bijna 11.000 euro) aan papieren biljetten, bestemd voor een nieuwe watervoorziening voor het dorp, had hij er in gestopt. Een groot deel van de papiertjes bleek te zijn veranderd in een knoedel papier maché. Samen met twee van zijn vele broers ging hij naar een bank in het dichtstbijzijnde plaatsje maar daar werden ze weggestuurd. Dus ondernamen ze met zijn drieën de lange reis naar Here Bugu.

Door tussenkomst van Baba was een bank in Sevare bereid de klus op zich te nemen om de biljetten te identificeren en te vervangen. Dat kostte echter wel wat tijd.
Dus installeerden de drie broers zich in afwachting van de uitkomst van de bank op Here Bugu waar ze de dag zittend naast elkaar op drie stoelen doorbrachten, de uren tellend. Soms verplaatsten ze de stoelen en gingen voor de poort zitten, in contact met de “buitenwereld”, het langskomende verkeer op het zandpad; koeien, geiten, ezelkarren, mensen op weg naar de velden, peulmeisjes met de melk in kalebassen op hun hoofd.
Maar de meeste tijd brachten ze door op Here Bugu en bestudeerden de activiteiten, zo ook de opening van de werkdag ’s morgens met alle medewerkers.

We beginnen de dag op Here Bugu in een kring, een mooie kring, met gelijke afstand tussen iedereen en dan volgt er ongeveer een uur van spel en concentratieoefeningen, klap en ritme oefeningen (ook met muziek), oefeningen met stokken en vijfhoekverschuivingen. Allemaal oefeningen uit het pedagogisch euritmie-onderwijs op de Vrije School.

Er gaat veel fout en steeds meer goed en er wordt uitbundig gelachen en heel stil en geconcentreerd gewerkt. Iedereen is aanwezig, van hoog tot laag, tussen de 20 en 25 mensen, iedereen is hier gelijk en niemand wil het missen. Het legt de basis voor de manier van werken voor de rest van de dag.

De broers die nauwlettend kijken en applaudisseren als het goed gaat, hebben stof om over na te denken en te praten de rest van de dag. Er gebeurt hier iets bijzonders maar wat dat bijzondere nou precies is, dat is de grote vraag.

Om vier uur, als de werkdag erop zit, begint de alfabetisering les voor iedereen die eraan mee wil doen. Het is dringen voor de klas. Onze nieuwe vaste medewerker, Diarra, verantwoordelijk voor onderwijs en cultuur, geeft de lessen. Aan het eind van de les kan ik de klas niet in zo dik is de muur van zweetlucht die ontstaan is door het nadenken.

Gister kwam dan voor de broers het verlossende bericht dat het grootste gedeelte van het geld kon worden geteld en vervangen. Het staat nu op de bank en ze zijn vertrokken, terug naar hun dorp. We zullen ons publiek missen.

                  ************************************************************

zondagmiddag is spelletjesmiddag voor de bewoners. Puzzelen en vlechten met paracord meegenomen uit NL is favoriet met een lekker muziekje erbij

kaalslag op de 2e hectare ter voorbereiding van de moringaplantage

de zaaibedden met op de achtergrond de nieuwe windmeetmast voor het windmolenproject

Baba toont de improvisatorische waterleiding

veel bomen moeten gekapt worden zoals de eucalyptus die veel water onttrekt en vervangen door anderen, een gevaarlijk en zwaar werk

voor Sedou is een grote wens in vervulling gegaan, ik kon een camera voor hem meenemen uit Nederland. Hier is hij begonnen aan de eerste portretten. De volgende foto's zijn ook van hem.

voorlopige watertorens waarin het water uit de put opgeslagen wordt om het land te bevloeien

en natuurlijk mag de thee niet ontbreken

de tuinen van Morre, de kunst is om de sla op het juiste moment op de markt en verkocht te krijgen

tomaten, paprika en pepers

en tot slot: na zes jaar koken op een gasfles heb ik nu eindelijk een tweedehands gasfornuis voor mezelf gekocht in Bamako, een "cuisiniere". Een grote nieuwigheid op Here Bugu. Ik heb doodsangsten uitgestaan toen de medewerkers een voor een hun hoofd in de oven staken om te onderzoeken hoe het werkt. Hij brandt namelijk nog te hard, op een grote gasfles. Nadat de eerst probeersels verbrand waren heeft iemand me aangeraden om handgebakken tegels op de bodem te leggen die de warmte temperen. We gaan het proberen!!