Ademloos

Gisteravond ging er een glas water over mijn macbook. Hij heeft de hele nacht onder een ventilator gestaan en vanochtend in de zon. Ik heb hem wel kunnen opladen maar hij gaat niet aan. Een Ipad heb ik ook maar toen ik de laptop probeerde te redden viel die op de grond (glas aan de randen een beetje gebarsten) en mijn externe schijf met backup viel ook. I pad moet ik nu opladen via de Imac (grote computer), want mijn rechtstreekse oplader ligt nog in Bamako, maar daarvoor is de stroom niet sterk genoeg dus die laadt niet op.Verder gebruikt de grote IMac  teveel stroom van de zonnepanelen en trekt de accu;s leeg waardoor de stroom soms helemaal afslaat en ik hem alleen kan gebruiken als de zon schijnt, overdag. Kortom flink ingewikkeld want zit midden in alle jaarverslagen e.d.. Ben ook al gestopt met roken, een maand inmiddels,  hetgeen me al eenzaamheidsgevoelens bezorgd en dan ook nog zonder mijn gebruikelijke communicatiemiddelen. o o o Maar dat is nog niet alles. De afgelopen dagen hebben we gezinnen bezocht die betrokken zijn bij Here Bugu om 50 kilo zakken rijst langs te brengen. De stille honger is hier groot, schrijnende gevallen. Mensen die het anders altijd redden, die een eigen rijstveldje hebben dat nu echter door de grote regenbuien vlak na het zaaiseizoen mislukt is, mensen die nooit aan de bel zullen trekken, die huilen als we de rijst afgeven omdat ze bang zijn voor de toekomst, waar enkele familieleden al niet meer op hun benen kunnen staan, het was onthutsend. Het werk op Here Bugu hebben we voor een groot deel van de dagloners moeten stoppen om 2 redenen. We hebben geen geld meer om nieuw bouwmateriaal te kopen, cement, hout enz (daarvoor moeten gauw de aanvragen bij fondsen de deur uit maar de halve rapporten zitten in mijn macbook) en materiaal wat al besteld is kan niet gebracht worden in verband met de noodtoestand al snap ik niet helemaal hoe dat zit.Na onze rondritten heeft Baba gister een flinke angina gekregen en ligt in bed.  Hamsa, de jongste broer en opzichter, zou de laatste zakken rondbrengen maar de Nissan pickup heeft het begeven en het is niet duidelijk of hij te redden valt, in ieder geval hebben we daar nu de middelen niet voor. Hamsa besloot dus een zak van 50 kilo rijst op zijn brommer naar een  gezin te brengen  maar hij gleed uit op een olievlek met de brommer, de zak rijst viel op zijn voet en die ging uit de kom. Toen ik hem met de Kanarie ging ophalen bleek de zandweg naar Here Bugu ineens geblokkeerd. Iemand heeft kennelijk een stuk land gekocht en vannacht daar een hek omheen gezet terwijl de zandweg daar midden doorheen loopt. Niet alleen voor ons een probleem maar ook voor alle ezelkarren die daar met hooi en andere spullen en de mensen te voet die naar Sevare lopen overheen moeten. Via andere zandweg naar gote weg en had toen een oponthoud doordat de een of andere hoogwaardigheidsbekleder met een escorte met zwaailampen over de weg scheurde. In Afrika moet iedereen dan onverwijld de berm in duiken hetgeen ik weiger, ik rij langzaam een beetje aan de kant door. Werd dus aangehouden dit keer door de controlepost ter plekke. Ik zei dat ik w.s. hoger in rang was dan die meneer met de escorte want dat ik sinds kort weet dat mijn kinderen rechtstreekse afstammelingen zijn van de koning van Nederland. Het bleef bij een reprimande, maar Baba zegt dat ze me nog een keer in de gevangenis stoppen. Eindelijk onderweg met Hamsa naar ziekenhuis voor een foto staat Sedou zwaaiend op de weg bij de politiepost van Sevare.   Sedou werd  aangehouden door de politie en zijn motor werd in beslag genomen omdat hij het bewijs voor de belasting voor 2013 niet had,  maar dat hebben we wel betaald maar door de toestand hier zijn er nog geen bewijsjes gedrukt bij de gemeente, de politie weet dat wel maar wil geld verdienen. De agent eiste of smeergeld betalen of brommer in beslag. Sedou was razend en weigerde alles, ook om zijn sleutels af te geven. Toen hij de grote gele Kanarie zag aankomen sprong hij de weg op. Op Here Bugu hebben we last van ratten, to's, die zo groot zijn als de dikke kater van mijn moeder. Ze zwerven 's nachts rond mijn huis en stelen en maken dingen kapot en ze maken heel veel lawaai. We kunnen ze niet vergiftigen want als ze gevangen worden, worden ze geroosterd en opgegeten als lekkernij. Het gezicht van die politieagent dus deed me een beetje denken aan de kop van zo'n to, een rat. Hij was niet voor de poes en vastbesloten geld uit dit akkefietje te slaan. Maar ik heb een principe, ik betaal niet! Ik stuurde de briesende Sedou weg en ging op mijn gemak naast hem zitten in zijn uitkijkhokje. Door alle stress van alles wordt ik heel stoicijns, de reactie komt pas later en meestal op het hoofd van Baba om een futiliteitje.  De rat zei dat Sedou   hem onrespectvol behandeld had door te weigeren zijn sleutels af te geven. "Pas de problemes", zei ik, ik zal me even voorstellen, ik ben Yvonne van Here Bugu en Sedou is mijn gardien, wat is uw naam? U kent ons kennelijk niet maar ik zal u even verbinden met onze directeur en ik belde Baba. Ik legde Baba uit dat we een probleempje hadden met een politieagent  genaamd huppelepup dat op een misverstand berustte en gaf de telefoon aan de rat. Een kolfje naar Baba's hand, die speelde mee en na 5 minuten kon Sedou zijn moter starten en gingen wij door naar het ziekenhuis. Dat nam enige uren in beslag maar je verveelt je er niet want er is heel wat te zien, de voet was niet gebroken maar 2 weken rust voor Hamsa. Op de terugweg werd ik gebeld door de AMPPF (een ONG voor gezinsplanificatie) dat ze vandaag tot 15 uur, nieuw beleid, een gratis dag hadden voor het inplanteren van een schijfje dat 5 jaar beschermt tegen zwangerschap. Dus Sedou gebelt dat Sali moest klaarstaan zodat ik haar kon oppikken en meenemen. Je moet het ijzer smeden als het heet is want ze hadden na de geboorte van Piet (de zesde spruit) aangegeven dat het doopfeest toch wel een hele financiele belasting was geweest, die Here bugu overigens had moeten voorschieten, en dat zes kinderen wel genoeg was. Dat vonden ze ook bij de geboorte van de 5e maar toen was ik er niet snel genoeg bij. Terwijl Sali behandeld werd en ik met blerende Piet rondliep had ik een interessant gesprek met AMPPF waarin we besloten dat als Here Bugu arme mensen binnenbrengt die behandeling willen maar niet kunnen betalen, zij gratis behandelen. Eindelijk terug op Here Bugu waar ik de dierenarts aantrof die gebeld was door Sedou omdat Toubab (de hond) het touwtje eruit getrokken had waarmee zijn balletjes dichtgenaaid waren na de castratie ( nodig omdat hij anders wegloopt en door de hondenvangers gepakt  en geslacht wordt) en wat nu twee maal per dag gedesinfecteerd moet worden, Toen dat achter de rug was  eindelijk rust, lekker emails lezen met een glas water en een zakje geroosterde lever in een papiertje van de slager langs de weg. 

en toen gebeurde het dus, glas water over de laptop!

Vanochtend ben ik eerst maar een muur gaan schilderen, daar wordt ik rustig van en daarna gaan lezen in de biografie van Ibrahim Abouleish van Sekem, helpt ook.

Maar verder weet ik het nog niet....

heb al een paar adviezen gehad: rijst erover heen gooien, in de zon laten staan, 2 weken laten slapen......