Aankomst in Mali en de eerste werkzaamheden

Het is ongelooflijk maar waar, ik ben al 4 weken in Sevaré/ Mopti in mijn nieuwe huis. De eerste twee weken stonden nog in het teken van de reis naar Mali. Daniel, Aad , Irene en Peter, de vader van Daniel, waren nog hier. We bezochten het Festival du Desert in Essakane. Tegelijkertijd begonnen al alle officiële en praktische handelingen die de verhuizing met zich mee brengen. Het huis inrichten, kennismaken met veel mensen, onder andere een kennismaking met het hoofd van de verkeerspolitie opdat ik als toebab niet bij elke kleine verkeersovertreding meteen gepakt wordt. Onder supervisie van Baba boodschappen doen op de markt, elektriciteit, waterleiding, internet regelen, de auto;s importeren enz. Ik woon in een prachtig groot huis met veel ruimte en een grote muur eromheen. De ontvangst was groots opgezet ( zie onder films) en bijzonder hartelijk. Om het nieuwe jaar in te luiden in Dialangou hadden we sterretjes meegebracht en dat werd een bijzonder festijn, (zie de website van danielnaarmali.nl )

Inmiddels zijn de gasten vertrokken en begint het serieuze werk. Inhalen van twee maanden achterstallige administratie, behandelen van de vele lieve mails, overleg met Baba over de huidige stand van zaken van de projecten, bezoeken afleggen, bijwerken van de website en de opzet maken voor een omvattend businessplan. Ook hebben we een prachtig stuk grond van 1 hectare kunnen aanschaffen waarop een aantal huisjes, veel bomen , water en vruchtbare aarde. Het is op loopafstand van Dialangou. Hierop kan begonnen worden met compostering en biologische tuinen, hetgeen werkgelegenheid zal bieden voor een heel aantal mensen. Daarvoor veel meer in een later ontwikkelingsplan.

Er gebeurt dus veel maar het gaat wel allemaal anders dan in Nederland. In de eerste plaats is er natuurlijk de voortdurende vertaalslag van Frans naar Nederlands en vice versa dan nog de vertaalslag van Afrikaans naar Europees en omgekeerd en tenslotte het bonte, onverwachte en ondoorzichtige Afrikaanse dagelijks leven. Even boodschappen doen bestaat hier niet en is een hele zoektocht. Wil je een stukje kip dan moet je eerst een kip kopen op de markt, dan naar een stal waar hij geslacht wordt en je komt thuis met een plastic zakje met alle onderdelen.
Zaterdags komt de familie van Baba op bezoek om te spelen met de vele spellen en ballen en blokken die ik heb meegenomen, op woensdagmiddag een aantal andere kinderen, er is al een filmdocumentaire avond geweest voor het bestuur van Association Baba.

Als ik met de kanarie de poort uitrijd. het zandpad op, of door de kleine straatjes van Mopti rijd heb ik soms nog moeite om te geloven dat ik dit echt ben maar langzaam begin ik toch aan te komen.
Binnenkort stuur ik een eerste verslag over de stand van zaken in Dialangou.
Ik wens bij deze iedereen veel moed en vooral geluk voor 2009 en dank ook voor alle bijdragen zowel financieel als voor de morele ondersteuning.
Yvonne