Ik breng regelmatig tijd door in de familie, met Njaga en de kinderen en de broers, ook om te integreren in de samenleving. Het werk, de besprekingen en acties in Dialangou, de voorbereidingen op het land en alles wat erbij hoort vordert langzaam maar gestaag, daarover binnenkort een rapport. Daarnaast heeft mijn aanwezigheid hier veel meer kanten. Buurmeisjes die langskomen, kinderen leren blokfluiten, vele, vele ontmoetingen en gesprekken, Marjamma, elke dag mensen die meerijden in de auto, boodschappen op de markt, en ga maar door.
Vorige week belde Marjamma uit het pottenbakkersddorp Farako dat haar vakantie begonnen was en dat de kweker een lading planten voor ons had klaarstaan. Farako is hier zes uur rijden vandaan, dus vrijdag heen en zaterdag terug. Het is een asfaltweg, je kunt 100/120 km per uur rijden maar op de meest onverwachte momenten steken geiten, ezels, koeien de weg over en je moet ook erg goed letten op de zogenaamde "slapende politieagenten", onverwachte hele hoge drempels in de weg waar je de auto op stuk kunt rijden.
antibesnijdenisborden onderweg: een vrouw benadert een kind met een tong als een mes om haar te besnijden
In Farako bleken we een lekke band te hebben en kwamen de bandenspanningsmeter, de compressor en het bandenplaksetje goed van pas. Ik stak de priem in mijn vinger waardoor ik een vervelend wondje heb en daar moet je hier erg mee oppassen, dus elke dag zit ik sindsdien met mijn vinger in het zeepsop.
Baba repareert de band en oogst alom bewondering
Marjamma is hier nu voor een week in huis om kennis te maken met het leven met een toebab, een blanke. Alles is nieuw voor haar, bed, douche, eten koken in een keuken op gas, een deur met een slot en een sleutel, wassen met zeeppoeder, strijken enz. Ze geniet en heeft al wat vriendinnetjes gevonden. Het zusje van Baba, Mamoye, was een dagje op bezoek. Mammoye leeft in de grandfamille van Baba en doet daar, naast haar school, een deel van het huishouden. dat betekent o.a. 20 volle emmers water per dag gaan halen aan het eind van de straat. Ook voor Marjamma is dat bekend werk. dus mijn huis is voor hun een wonder van luxe.
Marjamma en Bamoye, beiden 16 jaar, rijgen een ketting voor zichzelf
daarna eten koken in een keuken, toch maar liever op de grond
Inmiddels heb ik les in Bamanankan of Bambara. In een lemen huisje van een vrouw van mijn leeftijd. Ze is een Peule en is dus rondom haar mond zwart getatoueerd. Ze spreekt binnensmonds en het is vrij donker in het lokaaltje dus ik vreesde het ergste. Maar wie schetst mijn verbazing! Ze kwam binnen met een stok en een halve kalebas. die liet ze me zien en ze zei: de wereld bestaat uit rechten en krommen. Zo ook de taal en ook het alfabet. Ze leerde me in haar taal: een verticale stok, een horizontale stok, een schuine stok naar rechts en een schuine stok naar links, een niet geopende kalebas, een geopende kalebas naar links, naar rechts, een kalebas die op de grond staat en een kalebas op zijn kop op de grond. Zo zei ze, nu ken je het beginsel van alle talen. als je dit snapt zul je onze taal heel snel leren. Ergens in mijn achterhoofd begon ik een idee te krijgen dat de malinese communicatie heel eenvoudig is en die van ons heel ingewikkeld ....... ik wil die taal graag leren.
Een leitje en een krijtje is bij de prijs van de les inbegrepen.
In Dialangou is Nicolas inmiddels van hoefijzers voorzien nadat we dagen op zoek waren naar mensen die dit konden. Het was weer een heel gebeuren, zeker omdat we van de gelegenheid gebruik maakten om de vergaderingen voor de verschillende comitees aan te kondigen. Dat veroorzaakt direct hevige discussies tussen de vrouwen. Nicolas ondertussen heeft een leven als een prinselijk paard, in ieder geval voor Malinese begrippen.
zij stond erbij en keek ernaar
de ruziende vrouwen hielden meteen op toen ik ze op de foto zette om ze zo naar Nederland te sturen
