Een groen waas ligt na drie regenbuien over Here Bugu en
geeft het dorre land ineens een zachte gloed. Here Bugu verandert in een paradijsje en alle medewerkers zetten zich vol in. De atmosfeer is bijzonder.
Maar op dit moment ligt Tjakko weer te bibberen in het keukenkastje, heb ik de Vier Jaargetijden zo
hard mogelijk aan staan en de vogels kwetteren oorverdovend mee om het gedreun
van zware wapens niet ver hier vandaan te overstemmen. Niemand kijkt op of om, niemand weet iets maar we gaan er maar vanuit dat het leger oefent en dat het nog niet de
“barbu’s” zijn die ons komen islamitiseren.
Baba
Sinds 3 weken zijn we terug in Here Bugu.
Baba blijkt Hepatitis B te hebben. Een ontstoken, niet goed werkende lever dus,
plus de resten van malaria en tyfoide. Hier loopt dat vaak dodelijk af omdat de
mensen niet weten hoe met ziekte om te gaan. Er wordt meteen gegrepen naar
allerlei toverkunsten en bezweringen en de zieke wordt steeds wakker gemaakt om
te bevestigen dat hij nog leeft en dus gezond is. Echt ziek zijn is de
inluiding van de dood dus blijf je zo lang mogelijk doen of het nog gaat.
Het grote probleem was dus om de enorme
familie van Baba waar hij vanaf zijn 17e het opperhoofd van is, en
waarvan geen enkele persoon een beslissing neemt zonder zijn toestemming, ervan
te overtuigen dat hij zou kunnen genezen. Dus niet met zijn allen naar Here
Bugu komen om hem en masse te bejammeren met medeneming van alle mogelijke
marabouts en heelmeesters die hun kunsten op hem uitvoeren en daarvoor
rijkelijk betaald dienen te worden met schapen, stoffen, rijst en gierst.
 |
| de mannengroep op bezoek |
De jongste broer, Hamsa, die sinds een maand
opzichter is op Here Bugu, heeft een grote rol gespeeld om de familie ervan te
overtuigen Baba met rust te laten en een kans te geven te genezen. Dus reden we
terug naar Here Bugu waar iedereen voorbereid was. Nieuwe zonnepanelen geïnstalleerd
voor de zo noodzakelijke stroomvoorziening voor ventilatoren en koelkast. 3
bedden met muskietennetten op
verschillende plekken afhankelijk van de stand van de zon, koelelementen als
antikruiken. Baba zelf is erg zwak en heeft volledige verzorging nodig.
Gelukkig is dezelfde vriend die mee was naar Bamako hier ’s morgens en ’s
avonds om te helpen met de maaltijden en klaarmaken van de kruidentheeën.
Intussen komt er natuurlijk ook bezoek, vanaf zeven uur ’s morgens, want
iedereen wil zich ervan overtuigen dat hij in goede handen is en elke dag
arriveren heel wat grote pannen op zijn afrikaans gewikkeld in kleurige
hoofddoeken met gierstepap en complete maaltijden die we onder de tafel
moffelen om later door te geven. Slechts 1 keer werden we overvallen door een
klein akelig mannetje ( en toen was natuurlijk net de batterij van mijn fototoestel leeg) dat voor ik het kon verhinderen onder het muskietennet
dook en Baba in zijn oren begon te spugen onder het uitroepen van bezweringen.
Tegen mij riep hij: “Koe, ga weg!” Baba beduidde me hem zijn gang te laten gaan
want dit soort mensen tegenwerken kan behoorlijk wat problemen opleveren.
Gelukkig is het tot nu toe daarbij gebleven. Wel komen er elke dag mensen met kruiden, blaadjes,takjes enz. waar thee van gemaakt moet worden of aftreksels om het lichaam mee te begieten. Maar we zitten in de lift, na 3 wekenn begint er elke dag meer verbetering te komen.
 |
Hamsa
|
Here Bugu
Ondertussen heb ik de zorg voor Here Bugu op
me en moet hard werken om alles draaiende te houden en te zorgen dat iedereen
zijn werk doet. Het schoolklasje, dat de afgelopen maanden zonder onderbreking
is doorgegaan, in tegenstelling tot de scholen die vanwege de oorlog werden
gesloten, is afgerond voor dit schooljaar met een feest.
 |
de schoolafsluiting
|
De jeugd rondom Here
Bugu werkt samen met een ploeg jongeren uit Mopti om de weg te verbeteren zodat
hij begaanbaar blijft gedurende de regenperiode. Er wordt geploegd en gezaaid,
er zijn ganzen, eenden en zelfs een pelikaan bijgekomen, er worden lammeren
geboren, preparaten gemaakt uit pitten van de Neemboom tegen de termieten, blaadjes
van de Moringueboom gedroogd en gestampt als voedselsupplement. Verder wordt er
gebouwd aan een nieuwe kippenstal, de kantine en de keuken van een nieuwe
cementlaag voorzien, het huis van de gardien gerepareerd, kortom een bedrijvige
bedoening.
 |
| gesprek met een pelikaan aan de rand van de vijver |
De oorlog
De oorlogssituatie, waarin het nog onduidelijk
is wat de volgende stappen zullen zijn, in combinatie met de droogte van de
afgelopen jaren begint nu langzamerhand maar zeker catastrofale vormen aan te
nemen. Malinezen zijn eraan gewend om slechte jaren te hebben en hun optimisme
en overlevingsdrang is ongelooflijk. Mopti is vol met vluchtelingen uit het
Noorden. Behalve de vluchtelingenkampen die er zijn, heeft bijna elke familie
wel gevluchte familieleden in huis die hun have en goed zijn verloren. Het is
hier heel gewoon om hele families in je familie op te nemen en samen verder te
leven met een kariger rantsoen. Dat zou je je bij ons niet kunnen voorstellen.
De elektriciteitscentrales werken zeer sporadisch waardoor er geen stroom is
(op Here Bugu hebben we nu wat de elektriciteit
betreft een luxe situatie.) Het gevolg is dat alle kleine ondernemingen niet
kunnen werken, de kleermakers, lassers, zagerijen, er zijn geen koelkasten in
de klein winkeltjes enz. Bij temperaturen overdag van rond de 40 graden.enz. De
banken zijn nog steeds gesloten. De voorraden raken op.
De graanbank
direct na onze actie die ruim 17.000 euro opleverde hebben we inclusief onkosten voor 8000 euro rijst en gierst kunnen inslaan. Toen werd onze actie totaal onverwacht ingehaald door de oorlog en konden we niets meer kopen en waren we ook bang voor diefstal e.d. In de opslagruimte die inmiddels is afgebouwd ligt het nu veilig opgeslagen. De 9000 euro die over is staat op de bank en dient als reserve en om land ter bebouwing aan te schaffen zodra het kan.
Mensen die ons willen steunen kunnen dat het beste doen door donateur te worden voor een klein bedrag per maand, aan te melden via de website onder donaties: www.rondombaba.nl of via een mail aan mij.
Door de noodsituatie die is ontstaan maken we meer kosten door mensen te helpen met medicijnen, vervoer, enz. en kunnen alle hulp goed gebruiken.
 |
| het magazijn voor de graanopslag |
De honger
In Dialangou lijden de
mensen al weken honger. De groep is te groot (500 gezinnen) om ze te helpen met onze GraanBank. We hebben 2 ton aangeboden maar die hebben ze geweigerd omdat het te weinig is en voor directe spanning zorgt onder de mensen. Ze willen de groep bij elkaar houden. Aankloppen bij het
Internationale Rode Kruis en andere organisaties heeft tot nu toe zoals Baba al
voorspelde, niets opgeleverd, zij zitten vast aan hun protocollen en administratieve
rompslomp en zijn niet slagkrachtig. Maar er zijn nog wat hulpverzoeken onderweg.
In onze eigen omgeving steunen we sinds
kort ook een aantal gezinnen. We zijn voorzichtig want we hebben nog een paar
maanden te gaan. We zullen het graan moeten schenken i.p.v. ons oorspronkelijke
plan om het te verkopen want het is een serieuze noodsituatie geworden, de
mensen zijn totaal berooid. Het graan overigens dat nu op de markten verkocht wordt komt uit Azië en heeft een hele andere kwaliteit dan de rijst
hier. Zwaar onder de pesticiden zwelt het enorm op als het gekookt wordt maar
bederft ook snel zodat het met deze hitte niet in kleine porties over de dag
verdeeld kan worden.
De dieren
Deze week is begonnen met de evacuatie van honderden tot duizenden koeien van de overkant van de rivier in kleine bootjes naar Mopti. De arme dieren zijn volledig uitgedroogd en ondervoed en de meeste sterven bij aankomst of worden ter plekke afgemaakt. De straten zijn een openbaar abattoir geworden, de Peulen, de herders die een nauwe band met hun dieren hebben, radeloos en verslagen.
 |
| met deze bootjes worden ze overgezet |
 |
| het abatoir op straat |
Mopti
Mopti en Sevare zijn een bolwerk geworden van
zwaar bewapende militairen die zich hier concentreren en wachten op instructies
om, ja om wat? Niemand lijkt te weten hoe het verder moet. Ansar Dine is
duidelijk, ze willen heel Mali veroveren om de islamitische wetgeving in te
stellen. Door hun verbinding met Alqaida zijn ze machtig en hebben enorme
middelen. Het ligt voor de hand dat Mopti hun eerstvolgende doelwit zou zijn. De
militairen hebben inmiddels verboden om in deze omgeving mais, gierst en sorgo
te verbouwen omdat rebellen zich makkelijk tussen het gewas zouden kunnen
verbergen. Dat zou betekenen dat er weer geen oogst zou zijn. Onze tractor
ploegt ondertussen hectares grond om toch maar vast voor te bereiden op het
zaaien.
 |
| de tractor wordt gewassen in de rivier na hetploegen |
Dank
Graag wil ik iedereen bedanken die ondersteunende en aanmoedigende mails schrijven, het helpt echt. Ik kan niet iedereen beantwoorden gewoon door gebrek aan tijd, energie en uitval van internet maar weet dat ik er blij mee ben. Na een dag werken in de hitte zit ik 's avonds wat te zappen op mijn laptop voordat ik om 9 uur omval en onder mijn net duik.
Veel mensen vragen zich af hoe ik het volhou. Dat snap ik zelf ook niet zo goed.
Het is voor mij een nieuwe ervaring om te leven in een situatie waar dood en leven zo dicht bij elkaar liggen. Naast de portie ellende die er is zijn er elke dag intense momenten van verwondering en vreugde. De kleurrijkheid van het leven is groot en ondanks de fysiek zware omstandigheden voel ik (bijna) elke dag weer de kracht om er te zijn en te bouwen aan ons project. Het leven in de natuur, met de mensen op Here Bugu die stralen en groeien omdat ze hier kunnen werken, met de dieren die hier vreedzaam leven kunnen en te zien hoe Here Bugu zich ontwikkelt geeft voldoende energie (op enkele wanhoopsmomenten na).
Koert Lindijer, Afrika correspondent voor het NRC schreef in zijn blog het volgende:
" Afrika is een continent dat honderd jaar lang is
“uitgezogen, gekoloniseerd en met slavenhandel bewerkt . En om daar
allemaal doorheen te prikken, is een goede correspondent nodig. Dat
kan je nooit vanuit Nederland, daarvoor moet je met je voeten in de blubber
staan, kunnen overleven. Niet alleen maar kennis en feiten, maar ook emotie en
de dynamiek van de samenleving begrijpen.”
Ik ben geen correspondent maar leef wel met de mensen en sta met hen in de blubber, overleef met hen en verwonder me elke dag over de kracht en de schoonheid van het leven hier in barre omstandigheden.
tot slot nog wat foto's en iedereen een goede zomer toegewenst
 |
| 3 van de 5 ganzen |
 |
| Amadou met een pasgeboren lammetje |
 |
| de buurjongen ging trouwen en de auto's van Here Bugu werden ingezet voor het vervoer van de vrouwen, ze wilden allemaal tegelijk in de twee Here bugu auto's |
 |
| in de Salle de Jip, de overdekte hangar waar Baba overdag ligt, staan aardewerken schalen met water en tientallen prachtig gekleurde vogeltjes vliegen er af en aan |
s
 |
| Morre, onze nieuwe vaste arbeider, een echte Mossi, 2 meter lang, mooi van binnen, deelt mijn liefde voor de dieren. We verstaan elkaar niet maar delen de zorg voor plant en dier op Here Bugu |
 |
| Kaziem aan de rand van de vijver in gesprek met een aalscholver |
 |
| Mango', heel veel mango's |
 |
| een nieuwe bewoonster, mevrouw Pelikaan |
