Ondanks de dure melarone om me te beschermen tegen de malaria moest ik er dus toch aan geloven. Het is een rare ziekte omdat je gezond en vrolijk rondloopt en dan plotseling pijn in je knie krijgt of in je oor of waar dan ook, daarna verkrampt je lichaam, de koorts gaat snel omhoog en binnen een uur ben je doodziek. Slapen, medicijnen en met paracetamol de koorts naar beneden proberen te krijgen, omdat door de koorts de parasieten snel vermeerderen, is de enige remedie. Zo gaat dat althans met de zware aanvallen. Je moet er snel bij zijn en hopen dat de medicijnen weer hun werk doen. In het beste geval ben je dan 36 uur later weer de oude, maar zo niet deze keer.
De zware medicijnen breken ook je weerstand af. De afgelopen week vecht ik met bronchitis, te hoge temperatuur, vermoeidheid en pijn in mijn gewrichten. Sedou volgde me al snel met dezelfde malaria en ook bij hem blijft het terugkomen.
Tollend op zijn benen kwam hij het hotel binnenstrompelen om me te begroeten en geld te halen voor medicijnen. Met de grote helm op zijn hoofd, de klep naar beneden, stond hij hulpeloos naast het tafeltje waar ik net voorzichtig mijn eerste ontbijt at. Hij had in vier verschillende kleuren overgegeven zei hij en met zijn dikke vinger zocht hij zijn weg over het bonte tafelkleed om me precies de kleuren aan te wijzen, knalgroen, knalgeel, roze en bruin. Martine heeft daarna het kleed verwisseld!
 |
| Sedou met zijn helm |
 |
| Sedou op de motor met Piet op de rug van Sali en kleine Baba voorop. Er is ook een helm voor Sali maar volgens Sedou heeft alleen de bestuurder er een nodig! |
 |
| toen de helm verplicht werd leverde dat veel protesten op, zoals deze hier. inmiddels is de verplichting weer ingetrokken. |
Inmiddels ben ik terug op Here Bugu. De kinderen zijn weer naar school, bij hen lijkt het voorlopig over, de oude buurman ligt weer in het ziekenhuis aan het infuus. Baba heeft soms vier begrafenissen per dag, iedereen wordt getroffen en overleven hangt ervan af of je medicijnen kunt kopen. In principe zijn medicijnen voor jonge kinderen en zwangere vrouwen gratis, een investering vanuit de ontwikkelingshulp in de gezondheidszorg. De realiteit is anders, zowel ziekenhuis als apotheek laten je op de stoep doodvallen als je geen geld hebt, een alternatieve manier om te verdienen aan hulpgelden. Er is een sterk sociaal systeem aan de ene kant maar overal waar geld in het spel komt lost dat op als sneeuw voor de zon.
Liggend in bed of in de hangmat heb ik de afgelopen week gebruikt om alle literatuur over Mali die ik maar vinden kon te lezen. De vraag die me voortdurend bezighoudt is hoe het toch mogelijk is dat een mooi land met zulke prachtige mensen in de huidige situatie terecht komt.
De corruptie is zo verstikkend en een algemeen aanvaard onderdeel van het leven geworden. En nu de werkeloosheid, honger en ellende zijn weerga niet kent neemt de corruptie een ongekende vlucht waarbij de arme mensen, bij wie juist de traditie van het sociale vaak nog intact is, de allergrootste slachtoffers zijn.
Het geld dat "nog" via internationale hulpverlening binnenkomt lijkt, wanneer ik hier in Mopti om me heen kijk, eerder de rijken te verrijken. Onderwijzers en gezondheidswerkers ontvangen vaak hun salaris niet, voedselhulp komt niet bij de doelgroep terecht maar wordt verkocht. (later zal ik meer schrijven over onze graanbank).
De corruptie is zo verstikkend en een algemeen aanvaard onderdeel van het leven geworden. En nu de werkeloosheid, honger en ellende zijn weerga niet kent neemt de corruptie een ongekende vlucht waarbij de arme mensen, bij wie juist de traditie van het sociale vaak nog intact is, de allergrootste slachtoffers zijn.
Het geld dat "nog" via internationale hulpverlening binnenkomt lijkt, wanneer ik hier in Mopti om me heen kijk, eerder de rijken te verrijken. Onderwijzers en gezondheidswerkers ontvangen vaak hun salaris niet, voedselhulp komt niet bij de doelgroep terecht maar wordt verkocht. (later zal ik meer schrijven over onze graanbank).
Ik heb me ingezet om hulp te krijgen voor de groep van 5000 Bella, het is niet gelukt. De betreffende hulpverlenende instantie (ik wil hier geen namen noemen) blijft elke keer opnieuw om digitale lijsten met namen vragen, ook als ze die al hebben.
Een andere grote groep mensen, aan de andere kant van de rivier zijn met een delegatie naar Mopti gekomen om bij een andere internationale organisatie om hulp te vragen. Dat is een enorme stap voor deze trotse en ook ongeletterde mensen. Ook zij moesten een digitale lijst maken. Toen ze zeiden dat ze dat niet konden werd voorgesteld dat ze aan de secretaresse die de lijst wel wilde invoeren in de computer van de organisatie 1000 CFA moesten betalen per ingeschreven persoon. ( euro 1,52). Ze schraapten 100.000 CFA bij elkaar (als gebaar want het gaat ook hier om veel mensen) maar het hielp niet, de lijst kwam er niet en de hulp ook niet.
Als er een delegatie uit Bamako komt om te kijken hoe goed de hulpverlening loopt worden ze met veel egards ontvangen en met de pers erbij worden 10 zakken suiker aangeboden. En waag het niet je mond open te doen.
De Bella troosten me en zeggen:”Yvonny, het is altijd zo geweest, dank voor je hulp maar wij weten dat het in de eeuwigheid niet gaat gebeuren”. De gouverneur zet de burgemeester onder druk, hij heeft privé geld nodig en dat moet uit de gemeentekas komen. Een andere bobo heeft geld nodig en zet de politie onder druk om geld te innen van passanten. De dokter in dienst van Unicef betaald de helft van de salarissen van verpleegsters uit. Drie maanden in plaats van de vijf die ze gewerkt hebben en die in hun contract met Unicef staan. Het verschil gaat (wordt aangenomen) in zijn zak en waag het niet er iets van te zeggen, dan is er de volgende keer geen werk voor jou.
Al schrijf ik er weinig over, Ik zit vol van verhalen over het onrecht dat ik hier zo open en bloot zie. Baba wijst me er steeds op dat ik een keuze moet maken. Horen, zien en zwijgen. Ik vertaal het in horen, zien en accepteren. Je verzetten tegen het kwaad maakt dat je geïnfecteerd wordt met kwaad. Ik wordt boos, ongelukkig en zwak.
Een andere grote groep mensen, aan de andere kant van de rivier zijn met een delegatie naar Mopti gekomen om bij een andere internationale organisatie om hulp te vragen. Dat is een enorme stap voor deze trotse en ook ongeletterde mensen. Ook zij moesten een digitale lijst maken. Toen ze zeiden dat ze dat niet konden werd voorgesteld dat ze aan de secretaresse die de lijst wel wilde invoeren in de computer van de organisatie 1000 CFA moesten betalen per ingeschreven persoon. ( euro 1,52). Ze schraapten 100.000 CFA bij elkaar (als gebaar want het gaat ook hier om veel mensen) maar het hielp niet, de lijst kwam er niet en de hulp ook niet.
Als er een delegatie uit Bamako komt om te kijken hoe goed de hulpverlening loopt worden ze met veel egards ontvangen en met de pers erbij worden 10 zakken suiker aangeboden. En waag het niet je mond open te doen.
De Bella troosten me en zeggen:”Yvonny, het is altijd zo geweest, dank voor je hulp maar wij weten dat het in de eeuwigheid niet gaat gebeuren”. De gouverneur zet de burgemeester onder druk, hij heeft privé geld nodig en dat moet uit de gemeentekas komen. Een andere bobo heeft geld nodig en zet de politie onder druk om geld te innen van passanten. De dokter in dienst van Unicef betaald de helft van de salarissen van verpleegsters uit. Drie maanden in plaats van de vijf die ze gewerkt hebben en die in hun contract met Unicef staan. Het verschil gaat (wordt aangenomen) in zijn zak en waag het niet er iets van te zeggen, dan is er de volgende keer geen werk voor jou.
Daarom schrijf ik niet vaak over de oorlog en de ellende. Daarom lukt het de armen te overleven. Zij weten nog elk teken van leven te koesteren en waarderen omdat er meer energie in zit dan in welke materie en imaginaire angst ook. En dat is wat ik van ze leer.
Nemen en van je laten nemen staat tegenover geven en ontvangen.
In het eerste zit vrijheid: je neemt van de ander wat je nodig hebt en je laat de ander nemen wat hij van jou wil hebben, je stelt je beschikbaar.
Geven en ontvangen is niet per definitie verkeerd maar er zit altijd een onvrij element in omdat ik geef wat ik denk dat de ander nodig heeft of ik geef omdat het mij een plezier doet om te geven. De ontvanger is nooit gelijkwaardig, hij kan dankbaar ontvangen of ondankbaar weigeren.
Ergens in die richting moet het gaan als we het hebben over hoe wij mensen van het westen en de mensen uit de zogenaamde ontwikkelingsgebieden iets voor elkaar willen en kunnen betekenen.
Ik neem levenskunst en vermogen tot dankbaarheid en gelukkig zijn met wat er is van e mensen hier om mij heen. Zij nemen geld en ideeën die ze kunnen gebruiken en nieuwe omgangsvormen van mij in samenwerking met iedereen die meedoet.
Wij nemen geld van onze donateurs en daarmee worden ze deelnemer en we zijn iedereen daar heel dankbaar voor!!!!
In mijn presentaties in Nederland en in mijn blogs stel ik mijn ervaring ter beschikking en probeer de energie uit het leven hier te laten doorvloeien.
Amen of amina zoals ze hier zeggen.
Morgen ga ik het echt over de valse zuster van Baba hebben en over Morre die verliefd is geworden op een gemeen wijf en al zijn geld verliest!
 |
| er zijn nu twee klassen, eerste klas 's morgens, tweede 's middags. hier zitten een paar kinderen te wachten tot de juf komt. |
het voetbalspel is een belangrijk vermaak na het werk. links Baba die het opneemt tegen de rest en moet winnen!
 |
| Aboeba en zijn hoofdvrouw Moukoeltoe. Zij zijn verantwoordelijk voor het paard van Dialangou dat de kar moet trekken. Het paard is te mager en zwak. Een probleem want de Bella hebben niet genoeg te eten en dan kun je niet een zak van 100 kilo gierst geven voor het paard. We hebben nu een voedermengsel gemaakt dat niet geschikt is voor mensen maar het blijft pijnlijk. |
 |
| januari 2012 in Timbouctou met de zuster van Shindouk. Ik weet niet hoe het met haar gaat maar denk dagelijks aan ze |
 |
| en tot slot een foto van echte Peulen! |
