Ondanks alle berichten ben ik dus toch teruggegaan. Ik was voor familiebezoek in Nederland toen in Mali totaal onverwacht de situatie dramatisch uit de hand liep.
-aan de ene kant Touareg rebellen, strijdend voor een eigen staat, Azarwadan, in het noorden samen met islamitische extremisten strijdend voor een islamitische staat in heel Mali (in combinatie met Alqaida),
-aan de andere kant een militaire coup in de hoofdstad en internationale, inclusief Afrikaanse boycot, sluiting van de grenzen, met alle gevolgen voor invoer van diesel, voedsel en wat dies meer zij.
Het Malinese leger deserteert massaal en de bevolking is aan zichzelf overgelaten, vandalisme en profiteurs alom.
In het Noorden (o.a. Timbouctou waar we in januari nog waren en veel vrienden wonen), wordt op grote schaal gemoord, verkracht, gemarteld, geplunderd en verwoest.
In Mopti zijn de voorraden graan (niet de onze dus) voor de komende hongersnood, 500 ton, door het leger van de couppleger naar Bamako getransporteerd, het geld uit de banken ook. Alle winkels zijn gesloten, alle openbare voorzieningen ook, politie en andere functionarissen naar Bamako gevlucht.
De Bella zitten verstopt in hun hutten en zijn bang dat de Touareg komen en ze weer slaven worden. Niemand heeft meer werk, er worden geen lonen uitbetaald, Sedou gaat 1 keer per dag naar de markt op de brommer om nog wat ingrediënten voor het eten te kopen.
In Bamako, de hoofdstad waar ik nu ben, lijkt het gewone leven zijn gang te gaan, het verkeer is druk maar wel zonder de enorme hoeveelheid dure 4wheeldrives van de N.G.O.’s die je hier altijd ziet rondrijden. Maar de stroom valt voortdurend uit. Mensen met een generator en diesel kunnen nog stroom maken. Geen stroom, dan ook geen internet, geen mogelijkheid om je telefoon op te laden en je bent verstoken van de nieuws- en geruchtenstroom op het internet, van contact met je lotgenoten. Sommige delen van de stad ook geen water. Het is heet en je kunt je niet wassen, geen toiletten doorspoelen. De “comfort-zone” zakt naar het minimum zoals iemand het uitdrukte.
Niet gek om je eens voor te stellen wat er gebeurt als de stroom uitvalt. Ik heb nu bijvoorbeeld twee telefoons zodat ik er twee kan opladen als er stroom is. Het is vreselijk om geen contact te hebben in deze situatie, je kunt helemaal niets als het mis gaat en je alleen in zo'n grote stad zit.
Bijna alle blanken vertrekken. Hotels gerund door blanken sluiten, zoals ook mijn geliefde Auberge Djamilla. De eigenaren gaan op vakantie of vertrekken om in omringende landen de situatie af te wachten. Alle werknemers van N.G.O.’s zijn vertrokken, zelfs die van het Amerikaanse Peace Corp zijn teruggeroepen wat eigenlijk nooit gebeurt.
Rest de mensen die ervoor kiezen hier te blijven omdat ze hun zaak niet in de steek willen laten, en de ambassade (onze is nog open). En dan de journalisten (en mensen die zichzelf hebben uitgeroepen tot journalist) die op twitter, facebook en allerlei nieuwsgroepen een onophoudelijke stroom berichten produceren. Sommige interessant, andere geruchten en ook pure onzin verhalen die mensen uit angst verzinnen. Als er stroom is en je kunt op internet zit je vastgezogen aan je laptop en probeert zoveel mogelijk tegelijk te lezen en met elkaar te vergelijken om een beeld van de situatie te krijgen.
Ik ben teruggegaan om dichter in de buurt bij Here Bugu te zijn en alle mensen die me zo na aan het hart staan. Ik kon het niet uithouden in Nederland. We hebben zoveel geïnvesteerd en met zoveel succes.
Ik heb aan Baba gevraagd of hij weg wil met zijn familie en Sedou. Baba zei geëmotioneerd dat hij zijn levenswerk niet in de steek kan laten. Here Bugu ligt niet in de bebouwde kom, je moet de weg ernaar toe weten dus we hopen dat het gespaard blijft. De kanarie en de tractor zijn onklaar gemaakt tegen diefstal. Sedou heeft de opdracht Here Bugu niet te verdedigen maar zich te verstoppen als het moet. s'Avonds gaat gewoon de generator aan zodat de hele buurt televisie kan blijven kijken en het nieuws volgen.
Dat ik teruggekomen ben naar Mali is een enorme morele ondersteuning voor hen. Ze voelen zich hierdoor niet in de steek gelaten en dat is belangrijk. We weten allemaal wat positieve energie kan doen en dat mag nooit vergeten worden.
Baba heeft geen cash meer maar het blijkt ook vanuit hier op dit moment onmogelijk om het daar te krijgen (700 km. verder). We bellen elkaar een paar keer per dag om nieuws uit te wisselen.
De toekomst is totaal onzeker. Maar Here Bugu is er nog, letterlijk. En vooral ook in onze harten met onze dromen over een krachtig, vrolijk, vredelievend, creatief, cultureel ontwikkelingsmodel voor de arme bevolking.
En nogmaals, als dezelfde explosie van energie, die nu wordt gestoken in het nieuws verspreiden op tv, krant en internet over de ellende, in het algemeen zou worden gebruikt om nieuws te verspreiden over de mooie en zinvolle gebeurtenissen, dan zou de wereld er een stuk anders uitzien. Alleen licht kan duisternis verdrijven!
Ik wens iedereen goede paasdagen
"Erbarme dich"
http://www.youtube.com/watch?v=aPAiH9XhTHc
aria uit de Mattheus Passion
P.S bezocht vanavond een bijeenkomst op de Nederlandse Ambassade. Wat een fijne mensen. Vanaf morgen logeer ik voorlopig even op een goed adres in redelijke veiligheid. de komende dagen zal duidelijk worden of ik (we) kunnen blijven of dat ik terug moet tijdelijk of naar guinee zal gaan.
