De bakker van Eeklo
Dit schilderij, dat in het Muiderslot hangt, maakte als kind diepe indruk op me. Mensen die hun hoofd laten overbakken en ondertussen geduldig met een kool op hun romp in de wachtkamer zitten.
Ik moest er aan denken toen ik op een broeierige ochtend in de moestuin liep tussen de kolen door, een beetje wanhopig omdat het praktisch onmogelijk is met deze temperaturen zonder airconditioning of ventilator met mijn hoofd te werken. Het gaat gewoon niet en dat is ook één van de redenen dat er lang niets op mijn blog verscheen.
En toen ik dan ook besloot dat er niets anders op zat dan erin te berusten en me gewoon maar over te geven kwam dit schilderij in mijn gedachten.
Overgave, geduld, vertrouwen, gelatenheid, het zijn allemaal vaardigheden of deugden die je hier noodgedwongen leert. En ondertussen wordt mijn hoofd overgebakken, veel van mijn oude meningen, oordelen, vastgeroeste patronen worden opgeruimd en er komt verwondering en dankbaarheid voor in de plaats.
Jip
Een hele bijzondere gebeurtenis was een bijeenkomst op Here Bugu rondom Jip. Een jaar geleden was Jip hier langere tijd op bezoek met zijn vader, een neef en een vriend. Ze waren komen rijden in een grote bus die hier nog steeds staat. We weten nog niet of hij weer teruggaat naar Nederland, die bus, of dat we de invoerrechten kunnen betalen en hij verhuurd gaat worden aan mensen die van hieruit een reis met een bus wilen maken.
Jip is een goede vriend van Here Bugu en van ons geworden. Jip had kanker, zijn rechter onderarm was daarom geamputeerd en hij hoopte dat hij genezen was. Onlangs zijn uitzaaiingen geconstateerd en het lijkt erop dat alleen een wonder hem kan redden. Vrienden van hem hebben daarom met hem en om hem heen een gebedsgenezingsdienst georganiseerd om hem kracht en energie te geven (op mijn facebookpagina: https://www.facebook.com/pages/Stichting-Rondom-Baba/189637274391486?ref=ts, die ook te lezen is zonder lid te zijn van facebook) valt er meer over te lezen en te zien.
Synchroon organiseerden we met een aantal mensen een bijeenkomst op Here Bugu. Oorspronkelijk waren we via skype, geprojecteerd op een scherm, verbonden met de kerk in Nederland waar het plaatsvond met ruim 400 mensen. Maar zoals te doen gebruikelijk hield de generator ermee op, en dus zaten we zonder elektriciteit. En dat kwam goed uit. Toen het lawaai van de generator wegviel lieten de vogels zich horen en ging de natuur meedoen. Ik kende het programma in de kerk dus we konden ons aan het tijdsschema houden zodat de meditatie van een uur op Here Bugu gelijk liep met die in Nederland. Vooraf zaten we in een kring, allemaal muzelmannen waaronder 3 marabouts uit Mopti. De meesten hadden Jip ontmoet, o.a. door de hilarische sketches over het gebruik van condooms en door bezoeken in Mopti en Dialangou. Er ontstond een gesprek, over Jip, over kanker, over het leven.
Ongeveer 40 mannen deden in totaal mee en het maakte niet uit dat we in Mali zaten, dat we uit een verschillende cultuur komen, dat zij islamieten zijn en alleen bidden met mannen onder elkaar en ik op een stoel zit met mijn ogen dicht. We waren verbonden samen met een heleboel andere mensen in liefdevolle aandacht en energie. Jip is een bijzonder mens. Hij wil laten zien dat door een rotziekte, door iets ellendigs wat hem overkomt, ook mooie dingen ontstaan en hij krijgt het voor elkaar om heel veel liefde te laten stromen. En uiteindelijk is dat toch het enige wat telt, liefde. Voor ons allemaal, over de hele wereld.
Het einde van de vasten
Traditioneel wordt er aan het eind van de vastenmaand een koe geslacht voor het grote feest, dat in Mopti zeker 5 dagen duurt. Op Here Bugu waren de eerste twee windmolens verkocht en de windmolengroep besloot dat de groep gezamenlijk een koe kon kopen om onderling te verdelen. Na lang zoeken werd, uiteindelijk nog een goede koe (met hele lieve ogen en een zachte snuit) gevonden voor een redelijke prijs. Hij werd geslacht (met mijn keukenmessen, maar wel professioneel want Haruna uit de windmolengroep is een slager) en het vlees werd eerlijk verdeeld in gevarieerd samengestelde porties van 5 kilo de man. Maar niet alleen voor de groep, er was genoeg voor Sedou en familie, Baba, Gael en mij, de buren, de familie van Amadou, de knecht enz. Het was een hele dag werk en toen alles was opgeruimd lag daar alleen het hoofd nog.
Het hoofd van de koe met zijn voeten is een apart verhaal. Dat wordt heel speciaal uit elkaar geplukt, schoongespoeld, zwart geroosterd en gekookt,een lekkernij hier. De vierde ochtend na het einde van de vasten kwam de windmolengroep voor een gezamenlijk ontbijt bij elkaar en
werd het hoofd met brood smakelijk verorberd. Ik mocht ook mee eten in de kring en doopte mijn brood voorzichtig in de bouillon. Het kluiven op de onderdelen heb ik overgeslagen.
Alle andere dagen van het feest bracht ik door met het uitgebreid afleggen van grande familiebezoeken, al Sambee, Sambee uitroepend, aanzitten aan maaltijden en gezamenlijk uit de pot eten, discussieren met de mannengroep van Baba (een traditie inmiddels), bijwonen van de ontvangst van de notabalen in het huis van de burgemeester en het in ontvangst nemen van zakjes dadels, kolanoten en flesjes frisdrank, tot mijn kaken pijn deden van het glimlachen. Mijn integratie is een heel eind gevorderd.
Here Bugu
De windmolenopleiding
Gael di oliveira is hier voor een half jaar voor de windmolenopleiding. Ook voor hem zijn het zware tijden met het klimaat van deze maanden. Maar er wordt hard gewerkt. We beginnen de ochtenden met theorie. Op dit moment met het tekenen met een lineaal en een potlood van een kubus. Het driedimensionale is voor allen nog een hele klus maar ze doen het met overgave.
Dogon
Even een weekend naar de Dogon, het ligt hier tenslotte om de hoek. Het was weer ongelooflijk mooi.
