VAN HAND IN HAND #4

Na 19 dagen zijn we de voorgenomen grens van €15.000 gepasseerd. We zijn diep onder de indruk van de vrijgevigheid en het vertrouwen van zoveel vrienden. Het werk hier begint nu. Direct na de jaarwisseling beginnen we met het inkopen van de zakken. Het is gelukt om bijna iedereen te bedanken, soms nog een hele zoekpartij om een e-mailadres te vinden. Binnenkort vindt de loting voor de fotoboeken op Here Bugu plaats.

Een blog vol films van de afgelopen week. Het is nog steeds uitzonderlijk warm in Mali. Here Bugu bruist van activiteiten en ademt rust tegelijkertijd.

Abou en zijn vrouw

Abou is op bezoek op Here Bugu om te vertellen over zijn paard

De leerjongens die hier wonen

 

De administratie

  

De kippengaas bedoening 

 

De leeropleiding met twee leraren, en in het gele shirt een fantastische kerel uit Gao die leert leer te prepareren

 

De jongen die niet sprak, opgegroeid als herdersjongen tussen de dieren, in onze school. Een oud-leerling van ons is na jaren terug en geeft alfabetiseringslessen.

VAN HAND IN HAND III

En de stand op 22 december is : €11.052,60

Ik heb beloofd dat er onder de rijst en gierst donateurs drie prachtige fotoboeken verloot zullen worden. Ik ben er hard mee bezig. De verloting zal plaatsvinden als we de 15.000 bereikt hebben  hier op Here Bugu en dat zal ik filmen en op de blog plaatsen.

Ik hou de medewerkers van Here Bugu op de hoogte van de actie door ze zo nu en dan bedragen op de computer te laten zien en foto's die we binnenkregen van een Kerstmarkt in Groningen met als goed doel Here Bugu. Op het filmpje zie je hoe onder de indruk ze zijn en getroffen dat er mensen zijn die willen helpen. Onder het filmpje de vertaling

                               

tekst Nianfo, vertaald in het Frans door Baba:

Alle donateurs die ons helpen en activiteiten ontplooien om ons en Here Bugu te helpen, die kennen wij niet en ze kennen ons niet, we weten alleen dat er mensen zijn die tussen ons zijn en met ons zijn en die er aan bijdragen. Als er ooit een mogelijkheid is, en we weten niet hoe die mogelijkheid ooit moet komen en we willen graag nadenken over een manier hoe we ooit aan die mensen kunnen laten weten hoe dankbaar we zijn en hoe we ze kunnen bedanken voor hun goedgevigheid. Daar gaan we over nadenken, om ze te bedanken!

Hieronder een paar filmpjes over het dagelijks leven van de vrouwen en wat er allemaal moet gebeuren voordat van de gierstkorrels een  pap is gemaakt.

                                 

Eerst moet er hout gehakt worden, ik begrijp niet dat de mannen dat niet doen, ga ik iets aan doen

Dan worden de gierstkorrels gestampt, zwaar werk, dat kan ook met een elektrische graanmolen maar die hebben we niet

                                    

Dan wordt de pap gekookt want de vaste werkjongens moeten op tijd eten. Omdat het deze tijd van het jaar 's morgens om zevenen 'koud' is, 21 graden, koken ze binnen en warmen zich aan het vuur

                    Over blijft de afwas, elke dag worden de pannen met zand geschuurd

                             En dan moet natuurlijk de hof nog geveegd, in mooie patronen

En tot slot een bedankje aan Sanne uit Amsterdam, die in haar eentje een actie op haar school is begonnen en inmiddels wel 193 euro heeft opgehaald

VAN HAND IN HAND II

Vandaag, op 21 december is de stand: €11.052,60
de stand op 16 december was : € 5.947,60

op naar de € 15.000

een zak rijst van 100 kilo kost € 70,-,

een zak gierst van 100 kilo kost € 40,

Over te maken op rekening NL98 TRIO 078 474 0593 

(BIC TRIONL2U) t.n.v. Stichting Rondom Baba o.v.v. Rijstactie

De rijst en gierst actie van Here Bugs helpt honderden mensen door de moeilijkste periodes heen. 

Met het geld van de donateurs kopen we zakken rijst en gierst op. Na de oogsten die plaatsvinden in november en december wordt het graan dat vooral in onze contreien en in het Noorden verbouwd wordt opgekocht door de grote handelaren. Zij sturen onderhandelaars naar de lokale markten en zelfs naar de plaatsen waar geoogst wordt.  

Hongersnood ontstaat niet alleen door de slechte oogsten. Het ontstaat ook doordat de beschikbare rijst en gierst opgekocht wordt en verdwijnt naar de hoofdstad en zelfs naar het buitenland. De handelaren worden rijk en er ontstaat een tekort voor de bevolking, er komt te weinig op de lokale markt. Daarvoor in de plaats komt dan goedkopere, gemanipuleerde rijst uit het buitenland (via hulporganisaties) op de markt. Die rijst heeft een andere kwaliteit dan de rijst die hier verbouwd wordt. Hij zwelt snel op bij het koken, heeft een lagere voedingswaarde en kan niet lang bewaard worden. De arme mensen die weinig te eten hebben maken een portie per dag klaar en geven dat over de dag verdeeld aan de kinderen. Met de geïmporteerde rijst lukt dat niet want die beschimmelt snel. Maar omdat hij goedkoper is concurreert hij met de nog aanwezige rijst op de markt.

Dit schrijf ik om aan te geven dat er meer zit achter hongersnood dan we vaak denken. Het grote geld speelt een belangrijke rol in de problematiek.

Voor ons is het niet makkelijk om toegang te krijgen tot de lokale markt met een monopolie van de grote handelaren. B heeft echter de nodige contacten die ons daarbij helpen. De zakken rijst van 100 kilo per stuk komen van verschillende plaatsen en worden met ezelkarren, taxi's en kleine vrachtauto's naar Sevare en Mopti gebracht waar wij ze ophalen, meestal in het donker.

Zo hebben we een contact in de Dogon die voor ons de markten afstruint voor de gierst. Hij doet dat nu voor ons voor het derde jaar. Hij heeft inmiddels zijn vaste adressen waar hij elk jaar komt en onderhandelt voor ons. Hij verdient ermee voor zijn eigen familie en heeft ook een zeker aanzien gekregen waar hij buitengewoon trots op is.

De rijst komt meestal per pinasse (kano) aan in de haven van Mopti. Die boten worden onderweg vaak overvallen. De zakken worden door de mensen die voor ons onderhandelen gemerkt met HB en moeten meteen worden opgehaald in de haven en hierheen vervoerd. Dat betekent dat er regelmatig mensen van ons daar aanwezig moeten zijn en wachten op de boten.

Het afgelopen jaar hebben we meer dan 50 grote families door de moeilijkste tijd heen kunnen helpen. dit jaar gaan we voor meer!! Van 200 naar 260 zakken.

Door de oorlog die woedt aan de overkant van de rivier, niet ver hier vandaan, zijn mensen op de vlucht. In mei kwamen zeven kinderen van een gezin aan in Mopti. Hun ouders waren gedood. B. ontfermde zich over hen en zorgde met onze voorraad dat er voldoende eten voor ze was totdat ze werden opgehaald door familie uit een ander deel van het land. Doordat we de voorraad hier kunnen opslaan en niet alles meteen verdeeld wordt kunnen we zoiets doen.

de opslag het eerste jaar op mijn veranda

2017

de rijst en gierst muur van 2017

het transport, in de haven, je ziet de gemerkte zakken

de schoolkinderen van Here Bugu, ook zij profiteren ervan

VAN HAND IN HAND

Met Stichting Rondom Baba kunnen we iets van onze overvloed delen

De laatste maand van het jaar is weer aangebroken. De maand met familiefeesten en gezelligheid. Met lekker eten en gastvrijheid.
Op het platteland van Mali waar ik nu ben is het geen feest op dit moment.

Extreme periodieke droogte door klimaatveranderingen aan de ene kant en de etnische conflicten met toenemend geweld aan de andere kant verzwakken de families die het toch al moeilijk hadden. De sluipende honger bij hen is verschrikkelijk.

Hamza en Sedou, werknemers van Here Bugu zijn samen met Baba verantwoordelijk voor de uitvoering van de derde jaarlijkse rijstactie. Zij leggen de contacten met rijst- en giersthandelaren,  'kleine jongens', zodat die er ook wat aan verdienen, zij zorgen voor de opslag en kiezen de gezinnen die in aanmerking komen. Zij brengen de zakken in het donker langs, waar de nood het hoogst is, verspreid over het jaar. Hamza, Sedou en Baba vertellen mij de schrijnende verhalen maar ook over de vreugde om iets te kunnen doen. Zij vertellen ook hoe moeilijk het is keuzes te maken, je zou iedereen willen helpen zeggen ze, maar dat gaat niet. Daar heb je slapeloze nachten van zeggen ze.
De komende maand zal ik via de blog een paar voorbeelden beschrijven. Uit respect maken we geen foto’s van de mensen die ontvangen, maar wel foto's van de acties. Via de blog blijft iedereen op de hoogte van het verloop van de actie.

Het speciale van onze rijstactie is, dat we van onze medewerkers, die zelf ook profiteren van deze actie, tegelijk actievoerders maken. Zij bepalen, wikken en wegen en lijden mee met de anderen die allemaal dolgraag medewerker of leerling van Here Bugu zouden willen zijn.

                                                           Help ons wederom helpen

 een zak rijst van 100 kilo kost € 70,-,

een zak gierst van 100 kilo kost € 40,

Over te maken op rekening NL98 TRIO 078 474 0593 

(BIC TRIONL2U) t.n.v. Stichting Rondom Baba o.v.v. Rijstactie

ons streefbedrag voor dit jaar is € 15.000,- 

goed voor 130 zakken rijst en 130 zakken gierst

samen € 14.300,- en €700,- aan onvoorziene onkosten

DRIE FOTOBOEKEN WORDEN VERLOOT

We maken een prachtig fotoboek over de medewerkers van Here Bugu zoals ze gefotografeerd willen worden voor dit boek met hun verhalen. Drie exemplaren zullen door het bestuur verloot worden onder de donateurs. Achterin het fotoboek komen de namen van alle donateurs. Later is het boek ook online te bekijken.

de voorkant van het boek met een schilderij van Adja Ouedraogo

P.S.
*Uw gift is aftrekbaar van de belasting, u ontvangt een bewijs van betaling rond 1 maart 2019
*Heeft u vragen over deze actie, aarzel niet maar schrijf een email naar yvonne en u krijgt z.s.m. antwoord   

Samen

Feest

Vandaag is het een feestdag.
Bij mijn uitbundige ontvangst twee weken geleden heb ik beloofd dat ik persoonlijk  twee schapen zal offeren als zegening voor H B en zijn medewerkers.
Vandaag is het zover. S heeft mijn ontbijttafel feestelijk gedekt, de vrouwen van de armbanden zijn al bij zonsopgang het huis aan het dweilen, de hof buiten wordt geveegd en geschrobd, de schapen, rammen natuurlijk, een zwarte en een witte, worden gebracht en vastgebonden voor mijn deur, de messen worden geslepen en de medewerkers druppelen binnen in hun mooiste jurken en bouboes terwijl het nog uren gaat duren voor de grote bakken met eten klaar zullen zijn. Rijst met saus met groenten en vlees, alles bereid in grote pannen op vuren en daarna gegrild vlees en als feestelijk toetje een plastic flesje met frisdrank.

H B zonder plastic
Tenminste, dat laatste is de gewoonte maar daar heb ik mijn stokje voor gestoken. Ik vind dat zij ook wat moeten offeren en in het kader van ons meest recente voornemen, namelijk het streven naar een plastic-vrij H B en omgeving, komen er dus geen 60 plastic flesjes aan te pas. Elke vier dagen verzamelen alle medewerkers aan het eind van de werkdag het vele rondzwervende plastic van onszelf en het aangewaaide. B en ik doen ook mee. Gewoontes veranderen gaat langzaam dus vooralsnog gooien ze nog alles zelf op de grond wat ze later weer moeten opruimen.

Benediction
Bij het offeren van schapen hoort ook een zegening, een “benediction”, uitgesproken vlak voor de rituele slacht, traditiegetrouw gedaan door de oudste medewerker, onze meestermetselaar maar nu door mij onder het toeziend oog van eenieder.
Een verplichting die ik met moeite aanvaard heb. Ik heb de schapen een stuk van de komkommer van mijn ontbijt gegeven, tenslotte mogen zij ook wel iets als blijk van waardering voor hun offer. Daarna heb ik ze ernstig toegesproken en ze om vergiffenis gevraagd dat ze door mijn toedoen geofferd worden maar ze ook verteld dat ze het geluk hebben voor een heel bijzondere plek te worden geofferd en dat ik zeker weet dat hun offer zal bijdragen aan het welbevinden en de vrede van H. B. Het leek er wel op dat ze naar me luisterden maar ik kon in hun ogen geen blijk van herkenning vinden. Ik hoop dat het offer aanvaard wordt. Toen zijn ze meegenomen naar een andere plek en daar hebben de mannen de ‘benedictie’ nog een keer overgedaan. Ik denk dat ze niet helemaal zeker wisten of een vrouwelijke zegening met komkommer en zo wel zou werken.

Crisis
De dag wordt wel een beetje overschaduwd door een pijnlijke crisis die zich twee dagen geleden heeft geopenbaard.
In de afgelopen tien jaar heb ik op H B een grote verzameling spellen, buitenspelen en speelgoed aangelegd en ook tekenpapier, kleurpotloden, handenarbeid materiaal en handwerkmateriaal. Al het materiaal bevond zich in drie grote metalen kantoorkasten in één van de lokalen van de school. Het werd onder mijn toezicht gebruikt in de school maar ook op de spelletjes-zondagen met de vaste bewoners en, op een dag als vandaag zaten de mensen over het hele terrein met puzzels, hersenkrakers, dammen, schaken enz. Voor mijn vertrek, een jaar geleden, zijn alle prachtige kinderboeken opgeslagen in kisten, de muziekinstrumenten veiliggesteld ( i.v.m. eventueel ongewenst bezoek van mannen die niet van ontwikkeling houden en die hier in de omgeving rondzwerven) en al het andere materiaal overzichtelijk opgeborgen in de kasten.
Twee dagen na aankomst besloot ik om, naast mijn volle programma, handwerkles (breien en haken) te geven aan de 5 meiden van de moringa en vroeg om de sleutel van het lokaal.

Consternatie alom maar tenslotte kon ik de deur openen. De ravage die ik aantrof was met geen pen te beschrijven. Het enige waartoe ik in staat was, was me omdraaien, afsluiten, even parkeren wat ik gezien had, en doorgaan met mijn werk. B bleek bij navraag niet op de hoogte. In de schoolvakantie (4 maanden) hadden kinderen uit Mopti in het weekeind onder begeleiding met het materiaal mogen spelen vertelde hij maar hij had nooit gecontroleerd of dat goed ging.
De afgelopen dagen en nachten heb ik mezelf afgevraagd hoe ik moet reageren en ook geconstateerd dat deze gehele activiteit (het spel en lesmateriaal) te hoog gegrepen is voor hen en alleen kon functioneren onder mijn bescherming.

Maar ook dat deze situatie zo’n bekende crisis is die, wanneer de juiste stappen worden gezet en vooral in de juiste atmosfeer, kan leiden tot een ontwikkelingsstap van binnenuit bij de verantwoordelijke medewerkers.
We hebben er over vergaderd en zijn inmiddels bezig samen de boel te ontrafelen, een stoffige en vieze klus vanwege het stof en de muizen die zich ertussen hebben genesteld. De boeken en instrumenten zijn veilig, die zitten in de kisten. Al het andere materiaal is vooral, vuil, gedeeltelijk kapot (vooral de dozen) en hopeloos door elkaar. Het komt wel weer goed.
Vandaag dus een feestdag zonder spel behalve de sjoelbak en het reuzen djenge die ik onder mijn bed bewaard had.

spelen met de houten blokken van dijende

sjoelen

                                                             OVERAL WORDT GEGETEN



                          heel praktisch zonder borden en bestek

Saamhorigheid
Voor de rest moet ik zeggen dat ik heel erg blij verrast ben over de enorme positieve en dynamische stemming. Er heerst een saamhorigheid en vreugde onder de totale groep, mannen, vrouwen, verschillende stromingen binnen de Islam, verschillende etni, die aanstekelijk is en niet bepaald Malinees. We hebben inmiddels rond de zestig medewerkers waarvan een deel, vooral de jongeren, steeds na verloop van tijd verder trekt en vervangen wordt door nieuwe. Dat lijkt een verlies aan geïnvesteerde opleiding maar het is een winst omdat ze hun hier opgedane ervaringen doorgeven. Velen komen terug om gedag te zeggen en te vertellen waar ze zijn terechtgekomen, ook vandaag zijn er een aantal aanwezig.
De kring van mensen die er vandaag zijn is de binnenste kring, heel veel anderen horen erbij. Dat blijkt uit de bezoekers die elke dag langskomen, sommigen alleen om even te groeten, anderen om persoonlijke problemen te bespreken of de problemen in de samenleving. Ook dat maakt de dagen heel vol. Een agenda gebruik ik niet, De dagen plannen werkt hier niet. Je moet je staande houden en verrast blijven in de aaneenschakeling van gebeurtenissen en ontmoetingen in het nu totdat je omvalt en je de volgende dag weer verder kunt.

Het feest vandaag eindigde in een enorme kring met veel woorden van dankbaarheid over en weer en een welgemeend gezamenlijk gesproken:

Ne bè H B fè………… ik hou van H B

   
Het werk
Er wordt gebouwd aan de muren rondom, met toegangspoorten en deuren. Bestaande muren worden verhoogd zodat er vanaf de weg geen inkijk is, ook niet in mijn kamer. Het gevolg is dat mensen nu staande in de ezelkarren voorbij galopperen, hun hoofden zie ik langs de bovenkant van de muur scheren terwijl ze mijn naam roepen. Zal wel overgaan hoop ik.

werk aan de 200 meter lange muur aan de ene kant

oostzijde

origineel kapsel van H., zo loopt hij er altijd bij

noordzijde

1 van de palmen die we geplant hebben 10 jaar geleden, meegenomen uit Sekem in egypte

een deel van het nieuwe tuinmateriaal

behalve de moringaplantages hebben we verschillende moestuinen en een grote comostplaats.
wortelen, aardappelen (voor het eerst), gombo, mais,
verder bananen, papaja's, en heel veel vruchtenbomen

restanten van de mais , op de achtergrond de duiventoren

moestunomheining van moringatakken, erg effectief!

de kippen (of hanen) farm doet het na de herstart goed, en daar horen ook de eenden en de duiven bij

De Salle de Jip, nog altijd het centrum van alle bijeenkomsten en ontvangst en spelletjes ruimte

de armbandenvrouwen gaan morgen na 14 dagen hier te zijn geweest weer naar hun dorp, door een grote opdracht van Return to Sender zijn ze weer aan het verdienen en konden inkopen doen

de productie van kippengaas, een heel goed project

overal kranen, ze krijgen nog een betonnen voet

een gedeelte van de derde en vierde hectare

ze lijken hier als vanzelf in de bomen te groeien, maar ze worden hier gemaakt

net binnengekomen:

onderweg naar hun dorp (armbandenvrouwen) kreeg onze 4wheel auto een klapband

 de auto raasde nog 400 meter over de weg totdat hij tot stilstand kwam. Gelukkig

kon H. hem op de weg houden.

dit was er over van de band

2 km verder ging de reserveband eraan en moesten er hulptroepen vanuit hier op pad gestuurd worden. Inmiddels iedereen weer goed aangekomen.

Kleine stappen, lange adem

Weer onderweg met veel koffers, in Mali een stuk makkelijker voor me.

Tussen Den Haag en Here Bugu ligt de stopplaats Bamako. Tegenwoordig met recht voor mij een springplank. Springen we deze keer wel…. of beter niet? Laat ik dat aan iedereen weten... of beter niet? Hoe onveilig is onveilig en voor wie?
Maar het is ook de plek waar ik een paar dagen ongestoord met Baba aan de boekhouding kan werken, weg van de dagelijkse drukte op Here Bugu, waar we spullen kunnen inslaan, interessante mensen ontmoeten, ideeën opdoen en evalueren.

Door de omstandigheden in Mali hebben we moeten bijsturen. Het schooltje is kleiner geworden. Er is nu één klas met ongeveer 40 kinderen uit de buurt die voorbereidend onderwijs krijgen om in te kunnen stromen in het openbaar onderwijs. Als dat tenminste beschikbaar is. En die elke dag genieten van alle speel- en spelmogelijkheden. Daarnaast hebben we een aantal korter en langer durende opleidingen voor jongeren en jonge volwassenen. Het maken en bekleden van stoelen, het vlechten van tassen, de fabricage van kippengaas en binnenkort begint de leeropleiding. Maar, het kan niet alleen bij opleiden blijven. Wanneer je mensen opleidt moet je, in ieder geval de meest gemotiveerden, ook helpen om er hun brood mee te kunnen verdienen. Dat doen we door kleine bedrijfjes op te starten onder de paraplu van Here Bugu. Daarbij zijn natuurlijk ook weer tal van uitdagingen te overwinnen. Verder moest er na de regenperiode aan de onbegaanbare weg gewerkt worden, de omgevallen muur hersteld en nieuwe gebouwd en de allergrootste klus de bouw van de tweede watertoren voor de watervoorziening inclusief de waterleiding van nu 4 hectares.
De heetste periode loopt op zijn eind. De komende maanden zijn het beste wat klimaat betreft. In de volgende foto’s wat indrukken van het vele werk dat verzet wordt.

Fournituren voor de tassen inslaan op de markt

Tijd en rust voor de boekhouding

In het grote park van Bamako staat een replica van de moskee van Djenné. Er zijn heel wat inwoners van de hoofdstad die deze wereldberoemde moskee, die samen met de stad Djenné op de werelderfgoedlijst staat, nooit in het echt gezien hebben. Het is de stad van de voorouders van Baba die als meestermetselaars aan deze moskee werkten. Nu wordt de stad vanuit drie zijden ernstig bedreigd door de aanwezigheid van veel milities en de afwezigheid van het regeringsleger. De vrouwen van onze armbanden wonen allen in Djenné. Zij klagen niet maar de omstandigheden zijn bar en boos. Djenné ligt aan de andere kant van de Niger. Normaal kom je er via een pont en de bevoorrading moet nu ook voor het grootste deel vanaf deze kant komen. Door de grote regenval is het water nu echter tijdelijk zo hoog dat de pont niet vaart en de bevolking is aangewezen op de 'pinassen' om over te steken en zo hun goederen op te halen. Zo ook een van de armbandenvrouwen die naar deze kant, waar de doorgaande weg naar Mopti loopt, is gekomen om een pakket nieuwe kralen op te halen. We hebben weer een grote opdracht gekregen. Binnenkort zal ik hier weer samen met ze aan kunnen werken.

Ook de olievaten moeten overgezet

Blij met haar pakket waarmee ze weer een tijdje vooruit kunnen

De oudste muur is omgevallen omdat een zware boom er op terecht kwam bij een storm. Er wordt hard aan gewerkt om het gat te dichten want de muur is een belangrijke bescherming.

De samenwerkingsoefeningen aan het begin van de dag worden zonder onderbreking voortgezet, ook met alle nieuwelingen van de verschillende opleidingen.

De watertoren, le chateau d'eau

De basis meet drie bij drie. Het fundament ligt 1,5 meter diep en daarop verrijzen de vier pijlers.

Op 8 meter hoogte ligt het laatste platform, alle cement wordt met kleine emmertjes en vele handen naar omhoog doorgegeven.

Het bovenste platform

In Nederland zou dit ondenkbaar zijn

Langs de waterleidingbuis kijk je naar beneden

De binnenkant van het reservoir dat er nu bovenop is gebouwd

Werkzaamheden aan de waterleiding

De koeien

Het koeien project, een project dat dient als sociale verzekering voor de medewerkers loopt goed. De medewerkers hebben een uitgebreide cursus gekregen van dierenartsen uit Bamako. een deel van de moringaproductie dient als hoogwaardig veevoeder.

Opleiding kippengaas

Kippengaas is een essentieel onderdeel van het leven op het platteland om zaken te beschermen tegen loslopende dieren. We zijn een opleiding begonnen in het fabriceren van kippengaas. De ijzeren tafels komen uit Bamako, als alles goed gaat zal dit project werk opleveren voor tien mensen. Deze zijn dan meteen weer Here Bugu medewerkers met alle nieuwe ervaringen die ze bij ons opdoen.

Deze vrouw moet er nog even aan wennen dat je bij dit werk niet je mooiste jurk aantrekt

Door een leraar uit Bamako, die 14 dagen op Here Bugu bleef, worden de beginselen van de techniek onderwezen.

ook theorieles hoort bij de cursus

De tassen doen het goed in Bamako. Dit wordt de basis van de leer-opleiding met een vaste basiscollectie van vijf verschillende producten.

Een blik op Here Bugu direct na de regentijd