Knarsend zand…….

Het is vrijdag, gebedsdag. De rustdag van Here Bugu. Maar na een volle en drukke week ligt Here Bugu stiller dan stil. Al 48 uur waait een zand- en stofstorm over het land die alles onder een dikke laag stof legt. Tegen de storm in worden de dieren gevoerd die zoveel mogelijk een schuilplek zoeken. Er is echter geen plekje te vinden waar het stof niet komt, het waait dwars door de kieren in de ramen het huis binnen, de binnenkanten van de kasten liggen vol zand, mijn bed, mijn kleren, de computer. Als ik een kopje koffie wil drinken ligt er al een laag stof op voor ik het naar mijn mond kan brengen.
Deze stormen luiden het nieuwe seizoen in, de grote hitte die gaat komen tot in juni/juli de regentijd hopelijk aan zal breken.

De afgelopen weken waren turbulent in de goede zin. Here Bugu draaide zoals Baba en ik steeds voor ogen hebben. De school met de kinderen die in de pauzes spelen op de grote schommel; de werkplaatsen waar onderdelen worden gelast voor de projecten zoals deuren, dakconstructies en houders voor zonnepanelen; de groentetuinen die na de wortel en sla oogst klaargemaakt worden voor een nieuw seizoen; alle bedrijvigheid rond de 600 kuikens, die allemaal nog leven en de andere kippen die toegevoegd worden uit de broedmachine; de buiten kippenrennen die gebouwd worden; de kantine die zijn voltooiing bereikt met een prachtig dakterras; de houtbewerker die het ene beeld na het andere tevoorschijn tovert uit de omgehakte bomen; de medicinale tuin die voorzien is van nieuwe planten uit de grote apotheek in traditionele medicijnen uit Bandiagara (Dogon); de productie van het kostbare moringapoeder uit de blaadjes van de moringa; het installeren van nieuwe zonnepanelen voor de nieuwe vries-koelkast en voor de elektriciteit van Here Bugu totaal; de wekelijkse 3 daagse cursus voor Bella vrouwen in het koken in cookits op zonne-energie; de vele bezoekers die komen voor informatie en/of hulp en dan vergeet ik zeker nog andere activiteiten.

de kantine met het dakterras met uitzicht over de pluimvee/visafdeling.
het dakterras wordt o.a. een theetuin voor de ontvangst van toeristen

dankzij de grote stimulans van Mimi uit Belgie de eerste productie van  Moringapoeder

onze moringa oprijlaan

moringablad

de Bella vrouwen op kookcursus

een kadootje voor Yvonne: wijlen Madame Pompidou, de pelikaan

de grote kippen

Ondertussen probeer ik in mijn werkkamer het jaarverslag te schrijven, het financieel jaarverslag 2013 voor te bereiden en de nieuwe plannen te schrijven.
Baba heeft een eigen bureau ingericht naast de school (heel ver bij mijn werkkamer vandaan dus!) Daar moet hij de registratie van alle projecten doen. En schriftjes aanmaken die begrijpelijk zijn voor analfabeten en zorgen dat ze bijgehouden worden.

Baba (foto Mimi)

Na vijf jaar weet ik dat de organisatie en de uitvoering van de plannen niet het probleem zijn. Maar de communicatie, de evaluatie en de registratie zijn een dagelijkse bron van moeilijkheden die vaak leiden tot flinke botsingen tussen Baba en mij. Ik verwacht op dit gebied kennelijk teveel.
Communiceren, ze leren het niet op school, niet in huiselijke kring, het is zelfs voor een deel ongewenst gedrag om te communiceren.
Mijn geduld wordt op dit gebied enorm op de proef gesteld en ik explodeer zo nu en dan. Ook dat is zeer ongewenst en ongepast gedrag en keert als een boemerang bij me terug. Elke keer dus weer een stapje terug en opnieuw proberen.
Daar komt nog bij dat ik de neiging heb om alles onder controle te willen houden.
Ik werk zeven dagen van de week om alles bij te houden en eigenlijk wil ik ruimte gaan maken voor meer inhoudelijke zaken. Ik wil me op de school gaan richten, op de marketing, tijd maken om een boek te schrijven, o.a.

Loslaten is niet mijn meest ontwikkelde eigenschap.
Het overdragen van verantwoordelijkheden brengt risico mee. Is het te vroeg, kunnen ze het, doen ze het, hoe doen ze het?
Maar: We hebben een nieuwe verdeling van verantwoordelijkheden gemaakt inclusief afspraken over de communicatie die erbij hoort. Hij werd er ziek van om elke dag geld uit de kas te moeten vragen, ik werd er gek van om voortdurend op mijn knieën te liggen om informatie van hem los te krijgen.
We gaan het zien. Vooralsnog lijkt het of we na flink wat strubbelingen de eerste fase achter ons hebben gelaten en van de pioniersfase terecht zijn gekomen in de differentiatiefase

(Lievegoed, groeifases van organisaties)

Het bruist al liggen we nu even onder een laag stof.

 

de kookcursus wordt natuurlijk dansend en klappend afgesloten, hoe kan het hier anders.
(links vooraan, gesluierd door 1 van de dames dans ik mee)