Weer heel maken...

de mango's met hun roze blosjes zijn bijna zover

Hete thee voor de dorst
Het is heet in Mali nu, te heet. Dag in dag uit boven de 40 graden is vermoeiend. Gelukkig is het 's nachts op het dak nog te doen maar dat zal langzaam ook veranderen. In veel steden hebben de mensen overdag geen elektriciteit (er is geen geld voor de dieselolie voor de generatoren), dus als je geen generator hebt, dan heb je ook geen stroom, geen koelkast, geen ventilator of airconditione. Er wordt 's nachts gewerkt door de mensen die van stroom afhankelijk zijn zoals de kleermaker, de timmerman. Op Here Bugu is het andersom. Overdag hebben we stroom van de zonnepanelen, genoeg voor de koelkast, een ventilator, internet. Maar 's avonds is het snel op omdat we nog te weinig panelen en accu's hebben. En door de hitte moet er veel water gegeven worden en als dat teveel gebeurt na 3 uur 's middags dan komt er om zes uur geen water meer uit de kraan omdat de zonnepanelen niet meer voldoende energie geven voor de pompen. Ik hou een emmer paraat om tenminste nog het zweet te kunnen afspoelen. En ik heb iets bijzonders ontdekt. Ik maak met de zonnekoker een grote pan water heet. Het behoorlijk warme water giet ik met een kom over me heen, het is heerlijk, daarna voel ik me helemaal fris en koel. Tegen de niet te lessen dorst drink ik hete thee en ook dat blijkt beter te werken dan koud water.

Toubab lost het op een andere manier op, hij gaat in het kuiltje van een boompje liggen dat net water heeft gekregen

De kunst van het repareren

Vroeger bij mij thuis werd niet veel weggegooid. Mijn vader was een kunstenaar in het repareren, Ik gebruikte tot voor kort nog een broodmes met een heft dat door hem vervangen was met een mooi vormgegeven stukje hout. Ik kan niet van mezelf beweren dat ik die traditie voortgezet heb. Zoveel spullen die kapotgaan en niet te repareren zijn of je wilt een nieuwer model. Een elektrische tandenborstel of een kapotte mixer, het belandde bij het afval, en daarmee uit mijn gezichtsveld en uit mijn bewustzijn.

Hier in Afrika lijkt de wereld een grote afvalbak en raak ik mijn afval niet kwijt. Wat men niet wil laat men ter plekke op de grond vallen, af en toe met een veger de hof vegen en dan kieper je het over de muur. Als ik iets weggooi in een geïmproviseerde vuilnisbak vind ik het de volgende dag terug, ergens op het terrein. Zaterdags is het grote schoonmaak en met de kruiwagens verzamelen we al het zwervend vuil, Dat wordt verbrand maar er blijven resten. Er is afval dat je niet kunt verbranden. Om Here Bugu heen ligt overal afval en de wind waait het rond. Iemand adviseerde me mijn afval in een niet meer werkende put te gooien, een ander om het bij een afvalhoop een eind verder weg te deponeren. Op de afvalhopen scharrelen kinderen en volwassenen, koeien en schapen en elk onderdeeltje wordt weer meegenomen of opgegeten, je kunt een vrachtauto vullen met wat er in de magen van geslachte dieren gevonden wordt.

Dan heb je nog overal de resten van oude wrakken van auto's en onderdelen, niet meer werkende machines, olie die overal gedumpt wordt en accu's en batterijen. Malinesen zijn meesters in het repareren van mobiele telefoons en auto's rijden nog al is er bijna geen chassis meer over. Maar ze maken ook alles kapot. Al het gereedschap gaat zeer snel kapot, ook al het meubilair en wat niet door mensen kapot gemaakt wordt, vergaat door de zon en de termieten.

Ik wordt er soms wanhopig van dat er zo weinig respect voor materiaal is en dat de weg om dat te leren heel erg lang is als je het niet van kind af aan hebt meegekregen.
Maar ik heb ook ontdekt dat dat respectloze voor materiaal alleen voor het materiaal geldt dat bij ons vandaan komt. En misschien is er wel niet zo heel veel verschil tussen de situatie hier en bij ons alleen wij kunnen alles weggooien en het uit ons gezichtsveld laten verdwijnen. Alleen op de grofvuildagen zie je het even.
Gelukkig zie ik ook andere voorbeelden. De vrouwen die hun kalebas repareren doen dat met zoveel liefde en zorgvuldigheid dat ze niet eens bereid zijn hem in te ruilen voor een nieuwe.

Dramaan, de houtbewerker die bij ons de mooiste dingen beeldhouwt uit het hout van de gekapte "balanites" zogenaamd balancia hout, heeft zijn hele leven al vier beitels in een houten handvat die hij zorgvuldig in een oude zak bewaart.

Hier twee van de vier en zijn katapult, ook een gebruiksvoorwerp dat steeds gerepareerd wordt. vooral de linker bijtel is prachtig vanwege de vorm van de stok. Hiermee hakt hij stoelen en krukken uit het hout dat we in overvloed hebben

op verzoek van de jongens maakte Dramaan ( met die beitels dus) dit beeld voor mij als gezelschap voor Fatimata. Hij stond er ineens. Sedou heeft nog geen tijd gehad om hem een broek aan te doen

Jaarverslagen
De jaarverslagen zijn klaar en verzonden naar de fondsen. Ze zijn erg mooi geworden dank zij de vele uren die Saskia en ik erin gestopt hebben.Voor alle geïnteresseerden te downloaden op http://www.rondombaba.nl/stichting.html, bovenste verslag.

Op bladzijde 12 en 13 een uitgebreid verslag over de Graan Bank

De Graanbank
Eens per maand voorzien we een aantal families van rijst en/of gierst vanuit de Graanbank. We treffen zorgelijke toestanden aan. Behalve Dialangou waar de toestand structureel zorgelijk is -zijn er ook families bij die nog nooit hulp hebben nodig gehad. Het is allemaal kleinschalig maar we doen wat we kunnen om door de moeilijke periode, die nog niet voorbij is, heen te komen.

meisje in dialangou

dialangou

Op Here Bugu is ook regelmatig eten voor de kinderen van de school, de ouders en buren pikken een graantje mee. als er ergens eten is mag iedereen aanschuiven en wordt de spoeling dunner, dat is hier de vaste gewoonte.

op de veranda van de school

Spelen
Naast eten, werk en school is "spelen" van een niet te onderschatten belang. En de begeerte ernaar is bijna net zo groot als naar eten. Het geeft enorm veel plezier maar ik gebruik het ook als instrument voor sociale en individuele ontwikkeling. Na een oproep op Facebook verzamelde Conny Mages twee grote dozen met springtouwen, kaatseballen, jongleerballen, badminton-tennis-en strandbal batjes, voetballen, chinese bordjes en nog meer. Na een spannende maand arriveerden de dozen tot onze grote opluchting (inclusief kaas en dropjes) en toen ik ze met de kinderen ging halen op het postkantoor zongen ze: "les cadeaux sont arrivees". Jong en oud geniet ervan en zondag is het sport en spel-dag .

de kleintjes vielen voor de blokken

de groten vermaakten zich uren met een eenvoudig
ring werp spel

de chinese bordjes, niet zo makkelijk als je denkt

mikado

het traditionele klappen en zingen van de Peul als spontane dank

De Vriendekring van Here Bugu

 

Het schooltje

 

het schooltje loopt 5 dagen per week

op zaterdag is er na het vuilnisruimen schilderen
voor de kinderen in de handenarbeid klas

op maandag, voorafgaand aan de werkbespreking, creatieve samenwerkingsoefeningen met de equipe Here Bugu

Morre komt mee doen met punniken

en petit Baba verbaasd zich over de bellenblaas

Here Bugu wordt steeds meer vogelgebied

het zit er hier vol mee maar zo vlug dat ze moeilijk te fotograferen zijn

en tot slot de grote poort van Here Bugu