 |
| Here Bugu, een wegwijzer |
Dinsdag 15 jan.
Gister, dinsdag is Baba met de bus naar Mopti
vertrokken. Ik loop de hele dag met een knoop in mijn maag. Ondertussen rij ik
met de grote, opvallende Kanari naar het huis van mijn vrienden in Bamako.
Zelfs in Bamako zijn er altijd mensen die me groeten omdat ze de auto kennen.
In Bamako lijkt de situatie nog steeds normaal behalve dat je overal groepjes
mensen ziet rond televisies op straat om het nieuws te volgen.
Ik ben nu in een fijn huis, een grote muur
erom heen, comfort en hele lieve vrienden. Vermoeidheid van de afgelopen tijd
overvalt me.
Baba belt om zes uur ’s avonds. Hij is veilig
thuis aangekomen. Maar hij is van streek. De controles onderweg, vooral het
laatste stuk tot Mopti, hebben hem flink aangeslagen. Het is te begrijpen. De
Malinese militairen doen hun werk, maar ze zijn ook bang en nerveus en behandelen de
lokale bewoners met groot wantrouwen, alsof ze de potentiele vijand zijn.
In een land (vooral in de provincie) waar de
traditie nog leert dat je elkaar met groot respect behandelt, waar elke ontmoeting bijna een ceremoniële
begroeting is, een uitwisseling van
beleefdheden, werkt dat als een grote schok.
Mali is nu een land in oorlog met alle
vreselijke dingen als mensenrechten schendingen die daarbij horen. Er wordt een
diepe wond geslagen in harten van mensen van verschillende etnische
groeperingen die tot nu toe vreedzaam met elkaar leefden.
Woensdag 16 jan.
De situatie in Mopti is rustig zegt Baba nu.
Een rustige spookstad omdat de mensen binnenblijven en veel mensen vertrokken
zijn. Maar de eerste bank opende weer haar deuren en sommige scholen zijn weer begonnen.
Vanochtend had ik een klein interview met de
radio, eergister met RTL4.
Ik heb er altijd een gemengd gevoel bij.
Wat is nieuws?
Nieuws blijkt te zijn:
vertellen over angst,
over oorlog, over verwoesting, over islamitische
terroristen (waarbij iedereen direct aan Islam denkt en minder aan
terroristen).
Armoede is geen nieuws. Maar daar ligt wel de oorzaak van alles wat er hier gebeurt. Armoede!
Op onze website staat:
“Om armoede op te lossen moet je beginnen anders
te denken, je moet arme mensen behandelen zoals je zelf wilt worden behandeld.”
Vrede lijkt geen nieuws te zijn. Opbouwwerk is geen nieuws. Het werk van Stichting Rondom Baba, waarvoor ik hier ben, is geen
nieuws.
 |
| lessen in bouwen van windmolens met Piet Willem Chevalier |
 |
| de landbouwmachine van de Bella in Dialangou |
 |
| overleg in Dialangou |
 |
| biologische sla van Here Bugu |
 |
| de Kanari met voer voor de dieren |
Ons werk gaat gewoon door, Here Bugu ( plaats van Vrede) gaat door. Het is nog niet eens een druppel op een gloeiende plaat maar wel een kaars in
de duisternis waar mensen zich aan kunnen oriënteren, een wegwijzer.
Daarom blijf ik, dat is wat ik kan bijdragen!
Wil je ook bijdragen dan kan dat met een
kleine donatie vanaf 5 euro per maand, daarmee kunnen we doorwerken ......
Of stuur rechtstreeks een mail aan yvonne@rondombaba.nl
voor een structurele, positieve ondersteuning van een probleem dat ons allemaal aangaat.
