Hier wonen en helemaal voor het eggie hier zijn is best heel anders dan de vorige keren dat ik hier op vakantie was. Het integratieproces is een ingewikkeld gebeuren omdat ik steeds meer bewust wordt van de enorme cultuurverschillen vooral in de omgang met elkaar. Het gaat soms om kleine dingen. Waarom vraag je steeds naar de weg, werd me gevraagd, terwijl ik dacht alleen maar mijn hand steeds op te steken om te groeten. Als ik met iemand sta te praten ben ik geconcentreerd op het gesprek en op degene tegenover me en beledig al die mensen die me ondertussen begroeten en die ik helemaal niet zie, al die familieleden die ik steeds maar niet herken met al die ingewikkelde namen, de vele vragen die ik stel, de mensen die aan de poort kloppen en die ik even niet wil zien, dat ik als gast nog steeds niet met de familie mag eten maar alleen met de heer des huizes op het dak moet zitten en me laten bedienen door de vrouwen die werken als slaven en ga maar door. Maar ik moet ook zeggen dat langzaamaan de humor ook weer op gang komt en ik me meer en meer ga ontspannen.

De vrouw van Dialangou waarmee ik steeds naar het ziekenhuis reed blijkt inmiddels geen tbc te hebben, een zorg minder vanwege besmettingsgevaar maar syphillus.

Outilla met haar blik met klodders bij de dokter



er wordt bloed afgenomen bij Outilla



het laboratorium


Ik krijg kookles van Njaga om de parelhoenen die ik cadeau gekregen heb voor al het op en neer rijden klaar te leren maken


Paard en wagen

Eind vorig jaar had de Stichting al geld gestuurd om een paard en wagen te kopen voor de vrouwen van Dialangou. Daarmee kunnen ze naar de markten om o.a. de gepelde en gemalen rijst en gierst te verkopen. De vrouwen betalen een bijdrage voor de rit waarmee paard en wagen onderhouden kunnen worden. De wagen was snel gemaakt maar voor het paard had Baba het geld meegegeven aan een handelaar om een paard van goede kwaliteit voor weinig geld te kopen in Burkina Faso. Bij mijn aankomst was er nog steeds geen paard. Inmiddels is het geld terug en zijn we naar Tene gegaan (180 km.) om een paard te kopen. Met een vriend van Baba, de kleermaker, gingen we op weg. Niet op de paardenmarktdag want dan zijn volgens Baba alle paarden gedrogeerd om een goede indruk te maken en blijkt het beest een paar dagen later een zwak geval te zijn. Volgens mij hadden we alle drie geen verstand van paarden maar we hebben een heel mooi exemplaar gevonden. Een bruine hengst van 5 jaar en na stevig onderhandelen betaalden we 400.000 cfa ( 600 euro) inclusief transport, wat later een hele mooie prijs bleek te zijn. Afgelopen donderdag werd het paard, door mij inmiddels Nicolaas gedoopt, naar Mopti gereden. Daar staat het nu en is het middelpunt van de belangstelling. Met boter ingesmeerd, gekocht bij de Peulen die hier nu overal neerstrijken om hun dieren te verkopen, voorzien van heerlijke gedroogde kruiden en gras, door de dierenarts bezocht voor injecties tegen malaria, krijgt het een koninklijke behandeling voor Malinese begrippen. Onder toezicht van Sekou, een leerbewerker en gardien van Willem Snapper, heb ik de maat genomen om een mooi gekleurd leren tuig te laten maken.


onder toeziend oog van Nicolaas bestuderen we een tuig van het internet


de maat wordt genomen


Vandaag met Baba langs de smid geweest en touwmakers om de rest van de tuigage voor het trekken van de kar te bestellen. Zondag is het internationale vrouwendag en zou de ceremonie plaatsvinden. maar de burgemeester moet er ook bij zijn en die heeft het die dag te druk dus we gaan dinsdag in kolonne naar Dialangou, 15 km. verder, voor de officiele aanbieding. Dat is precies een jaar nadat de landbouwmachine in het dorp is gekomen die voor grote verandering heeft gezorgd. De ontwikkelingen gaan naar onze begrippen langzaam. Vooral de microkredieten vragen veel aandacht en begeleiding. Maar dat heeft er voornamelijk mee te maken dat alles gaat in het tempo waarin een mentaliteitsverandering kan plaatsvinden. De stemming en de levendigheid in het dorp is niet te vergelijken met 2 jaar geleden en sinds mijn komst en de directe samenwerking met Baba hier ter plaatse komt er meer structuur in de ontwikkeling.


Aluigi en Oumar van Baba op Nicolaas

volgende week meer,
yvonne

overigens, de put wordt steeds dieper