Baba besloot dat de machine in een soort schuur moest komen te staan en op een betonnen vloertje. Het huis, dat afgesloten kan worden, dient tevens als opslagplaats voor de zakken graan van de dorpelingen. De machine is op deze wijze veilig voor diefstal en op gezette tijden kunnen vrouwen uit het dorp en uit de omgeving hun graan tegen een kleine bijdrage komen malen.
Het bouwen van de schuur verliep moeizaam, de stenen moeten gebakken, de deuren en ramen besteld enz. De machine moest gemonteerd worden door een monteur die in Timbouctou woont anders was de garantie niet geldig. Toen hij arriveerde overleed zijn moeder en ging hij terug naar Timbouctou. De feestelijkheden na een begrafenis duren weken, familie uit de hele streek trekt naar het huis van de overledene om daar bijeen te zitten. Baba werd er soms moedeloos van niet in het minst omdat ik steeds belde om te vragen wanneer de foto’s nu kwamen. Maar nu is het zover.
Op 8 maart, internationale vrouwendag, mochten alle vrouwen gratis een portie komen malen. De machine was het gesprek van de dag. En nu maar kijken of en hoeveel geld er mee verdiend wordt. Geld onder andere voor onderhoud en een aanvulling op de machine waarmee accu’s geladen kunnen worden voor elektriciteit.
(de foto's zijn gemaakt door Willem Snapper)
Vrijdag 21 maart komt Baba naar Nederland en verblijft 10 dagen in Den Haag. Tijd om alle plannen door te spreken, mensen te ontmoeten en natuurlijk voor een kennismaking met onze koude landje. Later meer over de plannen met Dialangou en hoe we die willen realiseren.
