Algharia

Dit is Alghar uit Dialangou. Ik ken haar van de kookcursus die wij op Here Bugu hielden voor vrouwen uit Dialangou. Ze viel me meteen op omdat ze een bewuste en heel krachtige uitstraling had.

Gister heeft ze iemand naar me toegestuurd met een plastic zak. Daarin zat een grote leren tas, zoals Touareg die in hun huis hangen om spulletjes in te stoppen. Ze heeft er lang aan gewerkt en wil hem nu verkopen om medicijnen en eten voor haar kinderen van te kopen. Ze heeft er drie en is in verwachting.

In Dialangou is door de hongersnood bijna geen eten meer. De mensen moeten ver lopen om te bedelen om wat eten voor hun kinderen mee naar huis te nemen.

Algharia bedelt niet. Zij stuurt iemand die ze vertrouwt met een plastic zak naar me toe, zodat de anderen haar actie niet zien, en met de vraag of ik dit prachtige handwerk van haar wil kopen.

Ik heb de boodschapper teruggestuurd met 10.000 CFA, = 15 euro zodat ze wat eten kan kopen en gezegd dat ik mijn best zal doen om hem voor haar te verkopen.

Aan materiaal en werk zit er 50.000 cfa in heeft de boodschapper gezegd, dat geloof ik.
50.000 cfa is 76 euro

Het is vooral een decoratief stuk voor aan de muur. hij is ongeveer 85 cm breed en 1,25 hoog, helemaal van leer.  Door de slurf bovenaan stop je er spullen in. De zak is aan de achterkant , aan de voorkant de rijke versiering.
Mensen die belangstelling hebben kunnen een bod doen via: yvonne@rondombaba.nl.
Als ik naar Nederland kom, kan ik hem meenemen.

Oorlog en vrede

Een groen waas  ligt na drie regenbuien over Here Bugu en geeft het dorre land ineens een zachte gloed. Here Bugu verandert in een paradijsje en alle medewerkers zetten zich vol in. De atmosfeer is bijzonder. 
Maar op dit moment ligt Tjakko weer te bibberen in het keukenkastje, heb ik de Vier Jaargetijden zo hard mogelijk aan staan en de vogels kwetteren oorverdovend mee om het gedreun van zware wapens niet ver hier vandaan te overstemmen. Niemand kijkt op of om, niemand weet  iets maar we gaan er maar vanuit dat het leger oefent en dat het nog niet de “barbu’s” zijn die ons komen islamitiseren.

Baba

Sinds 3 weken zijn we terug in Here Bugu. Baba blijkt Hepatitis B te hebben. Een ontstoken, niet goed werkende lever dus, plus de resten van malaria en tyfoide. Hier loopt dat vaak dodelijk af omdat de mensen niet weten hoe met ziekte om te gaan. Er wordt meteen gegrepen naar allerlei toverkunsten en bezweringen en de zieke wordt steeds wakker gemaakt om te bevestigen dat hij nog leeft en dus gezond is. Echt ziek zijn is de inluiding van de dood dus blijf je zo lang mogelijk doen of het nog gaat.

Het grote probleem was dus om de enorme familie van Baba waar hij vanaf zijn 17^e het opperhoofd van is, en waarvan geen enkele persoon een beslissing neemt zonder zijn toestemming, ervan te overtuigen dat hij zou kunnen genezen. Dus niet met zijn allen naar Here Bugu komen om hem en masse te bejammeren met medeneming van alle mogelijke marabouts en heelmeesters die hun kunsten op hem uitvoeren en daarvoor rijkelijk betaald dienen te worden met schapen, stoffen, rijst en gierst.

de mannengroep op bezoek

De jongste broer, Hamsa, die sinds een maand opzichter is op Here Bugu, heeft een grote rol gespeeld om de familie ervan te overtuigen Baba met rust te laten en een kans te geven te genezen. Dus reden we terug naar Here Bugu waar iedereen voorbereid was. Nieuwe zonnepanelen geïnstalleerd voor de zo noodzakelijke stroomvoorziening voor ventilatoren en koelkast. 3 bedden met muskietennetten  op verschillende plekken afhankelijk van de stand van de zon, koelelementen als antikruiken. Baba zelf is erg zwak en heeft volledige verzorging nodig. Gelukkig is dezelfde vriend die mee was naar Bamako hier ’s morgens en ’s avonds om te helpen met de maaltijden en klaarmaken van de kruidentheeën. Intussen komt er natuurlijk ook bezoek, vanaf zeven uur ’s morgens, want iedereen wil zich ervan overtuigen dat hij in goede handen is en elke dag arriveren heel wat grote pannen op zijn afrikaans gewikkeld in kleurige hoofddoeken met gierstepap en complete maaltijden die we onder de tafel moffelen om later door te geven. Slechts 1 keer werden we overvallen door een klein akelig mannetje ( en toen was natuurlijk net de batterij van mijn fototoestel leeg) dat voor ik het kon verhinderen onder het muskietennet dook en Baba in zijn oren begon te spugen onder het uitroepen van bezweringen. Tegen mij riep hij: “Koe, ga weg!” Baba beduidde me hem zijn gang te laten gaan want dit soort mensen tegenwerken kan behoorlijk wat problemen opleveren. Gelukkig is het tot nu toe daarbij gebleven. Wel komen er elke dag mensen met kruiden, blaadjes,takjes  enz. waar thee van gemaakt moet worden of aftreksels om het lichaam mee te begieten. Maar we zitten in de lift, na 3 wekenn begint er elke dag meer verbetering te komen.

Hamsa

Here Bugu
Ondertussen heb ik de zorg voor Here Bugu op me en moet hard werken om alles draaiende te houden en te zorgen dat iedereen zijn werk doet. Het schoolklasje, dat de afgelopen maanden zonder onderbreking is doorgegaan, in tegenstelling tot de scholen die vanwege de oorlog werden gesloten, is afgerond voor dit schooljaar met een feest.

de schoolafsluiting

De jeugd rondom Here Bugu werkt samen met een ploeg jongeren uit Mopti om de weg te verbeteren zodat hij begaanbaar blijft gedurende de regenperiode. Er wordt geploegd en gezaaid, er zijn ganzen, eenden en zelfs een pelikaan bijgekomen, er worden lammeren geboren, preparaten gemaakt uit pitten van de Neemboom tegen de termieten, blaadjes van de Moringueboom gedroogd en gestampt als voedselsupplement. Verder wordt er gebouwd aan een nieuwe kippenstal, de kantine en de keuken van een nieuwe cementlaag voorzien, het huis van de gardien gerepareerd, kortom een bedrijvige bedoening.

gesprek met een pelikaan aan de rand van de vijver

De oorlog
De oorlogssituatie, waarin het nog onduidelijk is wat de volgende stappen zullen zijn, in combinatie met de droogte van de afgelopen jaren begint nu langzamerhand maar zeker catastrofale vormen aan te nemen. Malinezen zijn eraan gewend om slechte jaren te hebben en hun optimisme en overlevingsdrang is ongelooflijk. Mopti is vol met vluchtelingen uit het Noorden. Behalve de vluchtelingenkampen die er zijn, heeft bijna elke familie wel gevluchte familieleden in huis die hun have en goed zijn verloren. Het is hier heel gewoon om hele families in je familie op te nemen en samen verder te leven met een kariger rantsoen. Dat zou je je bij ons niet kunnen voorstellen. De elektriciteitscentrales werken zeer sporadisch waardoor er geen stroom is (op Here  Bugu hebben we nu wat de elektriciteit betreft een luxe situatie.) Het gevolg is dat alle kleine ondernemingen niet kunnen werken, de kleermakers, lassers, zagerijen, er zijn geen koelkasten in de klein winkeltjes enz. Bij temperaturen overdag van rond de 40 graden.enz. De banken zijn nog steeds gesloten. De voorraden raken op. 

De graanbank

direct na onze actie die ruim 17.000 euro opleverde hebben we inclusief onkosten voor 8000 euro rijst en gierst kunnen inslaan. Toen werd onze actie totaal onverwacht ingehaald door de oorlog en konden we niets meer kopen en waren we ook bang voor diefstal e.d. In de opslagruimte die inmiddels is afgebouwd ligt het nu veilig opgeslagen. De 9000 euro die over is staat op de bank en dient als reserve en om land ter bebouwing aan te schaffen zodra het kan.

Mensen die ons willen steunen kunnen dat het beste doen door donateur te worden voor een klein bedrag per maand, aan te melden via de website onder donaties: www.rondombaba.nl of via een mail aan mij.

Door de noodsituatie die is ontstaan maken we meer kosten door mensen te helpen met medicijnen, vervoer, enz. en kunnen alle hulp goed gebruiken.

het magazijn voor de graanopslag

De honger 
In Dialangou lijden de mensen al weken honger. De groep is te groot (500 gezinnen)  om ze  te helpen met onze GraanBank. We hebben 2 ton aangeboden maar die hebben ze geweigerd omdat het te weinig is en voor  directe spanning zorgt onder de mensen. Ze willen de groep bij elkaar houden.  Aankloppen bij het Internationale Rode Kruis en andere organisaties heeft tot nu toe zoals Baba al voorspelde, niets opgeleverd, zij zitten vast aan hun protocollen en administratieve rompslomp en zijn niet slagkrachtig. Maar er zijn nog wat hulpverzoeken onderweg.
In onze eigen omgeving steunen we sinds kort ook een aantal gezinnen. We zijn voorzichtig want we hebben nog een paar maanden te gaan. We zullen het graan moeten schenken i.p.v. ons oorspronkelijke plan om het te verkopen want het is een serieuze noodsituatie geworden, de mensen zijn totaal berooid. Het graan overigens dat nu op de markten verkocht wordt komt uit Azië en heeft een hele andere kwaliteit dan de rijst hier. Zwaar onder de pesticiden zwelt het enorm op als het gekookt wordt maar bederft ook snel zodat het met deze hitte niet in kleine porties over de dag verdeeld kan worden.


De dieren
Deze week is begonnen met de evacuatie van honderden tot duizenden koeien van de overkant van de rivier in kleine bootjes naar Mopti. De arme dieren zijn volledig uitgedroogd en ondervoed en de meeste sterven bij aankomst of worden ter plekke afgemaakt. De straten zijn een openbaar abattoir geworden, de Peulen, de herders die een nauwe band met hun dieren hebben, radeloos en verslagen. 

met deze bootjes worden ze overgezet

het abatoir op straat

Mopti
Mopti en Sevare zijn een bolwerk geworden van zwaar bewapende militairen die zich hier concentreren en wachten op instructies om, ja om wat? Niemand lijkt te weten hoe het verder moet. Ansar Dine is duidelijk, ze willen heel Mali veroveren om de islamitische wetgeving in te stellen. Door hun verbinding met Alqaida zijn ze machtig en hebben enorme middelen. Het ligt voor de hand dat Mopti hun eerstvolgende doelwit zou zijn. De militairen hebben inmiddels verboden om in deze omgeving mais, gierst en sorgo te verbouwen omdat rebellen zich makkelijk tussen het gewas zouden kunnen verbergen. Dat zou betekenen dat er weer geen oogst zou zijn. Onze tractor ploegt ondertussen hectares grond om toch maar vast voor te bereiden op het zaaien.

de tractor wordt gewassen in de rivier na hetploegen

Dank
Graag wil ik iedereen bedanken die ondersteunende en aanmoedigende mails schrijven, het helpt echt. Ik kan niet iedereen beantwoorden gewoon door gebrek aan tijd, energie en uitval van internet maar weet dat ik er blij mee ben. Na een dag werken in de hitte zit ik 's avonds wat te zappen op mijn laptop voordat ik om 9 uur omval en onder mijn net duik.
Veel mensen vragen zich af hoe ik het volhou. Dat snap ik zelf ook niet zo goed.
Het is voor mij  een nieuwe ervaring om te leven in een situatie waar dood en leven zo dicht bij elkaar liggen. Naast de portie ellende die er is zijn er  elke dag intense momenten van verwondering en vreugde. De kleurrijkheid van het leven is groot en ondanks de fysiek zware omstandigheden voel ik (bijna)  elke dag weer de kracht om er te zijn en te bouwen aan ons project. Het leven in de natuur, met de mensen op Here Bugu die stralen en groeien omdat ze hier kunnen werken, met de dieren die hier vreedzaam leven kunnen en te zien hoe Here Bugu zich ontwikkelt geeft voldoende energie (op enkele wanhoopsmomenten na).

Koert Lindijer, Afrika correspondent voor het NRC schreef in zijn blog het volgende:

 "  Afrika  is een continent  dat honderd jaar lang is “uitgezogen, gekoloniseerd en met slavenhandel bewerkt . En om daar allemaal doorheen te prikken, is een goede correspondent nodig. Dat kan je nooit vanuit Nederland, daarvoor moet je met je voeten in de blubber staan, kunnen overleven. Niet alleen maar kennis en feiten, maar ook emotie en de dynamiek van de samenleving begrijpen.”

Ik ben geen correspondent maar leef wel met de mensen en sta met hen in de blubber, overleef met hen en verwonder me elke dag over de kracht en de schoonheid van het leven hier in barre omstandigheden.  

tot slot nog wat foto's en iedereen een goede zomer toegewenst

3 van de 5 ganzen

Amadou met een pasgeboren lammetje

de buurjongen ging trouwen en de auto's van Here Bugu werden ingezet voor het vervoer van de vrouwen, ze wilden allemaal tegelijk in de twee Here bugu auto's

in de Salle de Jip, de overdekte hangar waar Baba overdag ligt, staan aardewerken schalen met water en tientallen prachtig gekleurde vogeltjes vliegen er af en aan 

s

Morre, onze nieuwe vaste arbeider, een echte Mossi, 2 meter lang, mooi van binnen, deelt mijn liefde voor de dieren. We verstaan elkaar niet  maar delen de zorg voor plant en dier op Here Bugu

Kaziem aan de rand van de vijver in gesprek met een aalscholver

Mango', heel veel mango's

een nieuwe bewoonster, mevrouw Pelikaan

Een prins a.u.b

Even een kort bericht voor de trouwe lezers geschreven op de touchsreen van mijn ipad. De oplader van mijn laptop is doorgebrand op de zonne energie maarrrr ik heb nu wel 1 draaiende ventilator,een klein koelkastje en internet op de zon op here bugu en dat scheelt een slok op een borrel. Wat een luxe.de algehele situatie is nog steeds onzeker maar het leven draait door. Baba al twee weken ziek, koorts, oranje ogen, overgeven en inmiddels erg verzwakt.ik heb het kloeke besluit genomen met hem naar bamako te gaan voormedisch consult. Dus gister9 uur achter het stuur in de hitte. Een deel van de weg zo slecht alsof we in een moonwalker op de kermis zaten. Baba slapend, horizontaal naast me, achterin een vriend van hem en eeen bewapende militair die meeliftte.hebben een kamer in auberge djamilla met airco.vandaag eerste consulten, morgen uitslag van bloedonderzoeken.en ik, ik zit even te eten in luxe bamakoos restaurent om op krachten te komen. Heb ze een paar uur alleen gelaten met instructies voorkippenbouillon voor baba.hoop stiekem dat er een prins binnenkomt met toverstaf omalle problemen op te lossen maar zit hier alleen in stad waar het openbare leven erg rustig is geworden.hoop op het beste voor baba en dat we gauw terug kunnen. Dank voor alle ondersteunende mail.het helpt echt.door gebrek aan laptop en vaak aan internetconnectie nu moeilijk individueel te reageren. Lieve groet, yvonne

DAMMEN

Dammen is een nationale sport in Mali. Een sport voor mannen wel te verstaan. In alle “grins”, mannengroepen, wordt gedamd. Baba damt en is volgens hemzelf de ongekroonde kampioen van Mopti. In het kader van mijn integratie leek het me dus niet verkeerd om de kunst van het dammen onder de knie te krijgen.

Waarbij ik dan even voorbij ga aan het feit dat ik een vrouw ben en dus niet zou kunnen dammen. Mijn vader zei altijd dat ik een meisje was en dus stro in mijn hoofd heb op de plek waar hersens horen te zitten.  Het lot heeft me gebracht op een plek waar de meeste mannen nog dezelfde mening zijn toegedaan. Zo gaan die dingen.

Dus dammen gedownload op mijn ipad en oefenen maar. Nu het spel eenmaal gedownload is kan ik ook oefenen zonder internet en dat heb ik dus de afgelopen weken fanatiek gedaan. Ik weet niet hoe dat bij anderen is maar bij mij werkt zoiets direct door in mijn totale systeem.  Ik voel hoe de regels en de strategie van het dammen langzaam bezit beginnen te nemen van mijn dagelijks denken. Zetten en tegenzetten. Verliezen om te winnen. Strategisch, manipulatief, met voorbedachte rade. Als je zo denkt, interpreteer je ook alle gedragingen en opmerkingen van anderen op die manier. En ik voel ineens tot in mijn botten hoe de wereld en de communicatie er anders uit gaan zien als het dammen in je systeem zit.

Het partijtje dammen, de zetten en tegenzetten van de verschillende partijen en belanghebbenden in het desastreuze conflict dat zich in Mali afspeelt is al lang in de remise terecht gekomen. Het zit vast en niemand in dit “mannenspel” schijnt te weten hoe het dan verder moet, hoe in vredesnaam het strijdtoneel te verlaten. De bevolking kijkt ondertussen machteloos en “weerloos” toe.

Ik kan inmiddels mijn “mannetje” staan in een potje dammen als het moet. Handig als opmaat voor een mooi gesprek zo hier en daar. Meer niet.

Vaders en mannen mogen denken dat dochters en vrouwen stro in hun hersenpan hebben. Maar die vaders en mannen weten niet dat dochters en vrouwen met dat stro iets heel bijzonders kunnen doen.

Ze kunnen er namelijk gouddraad van spinnen.

Moraal van dit verhaal:

Ik wens veel mannen wat meer “stro” toe.

En ….. spinnen is beter dan dammen.

Here Bugu vanuit de lucht.......

Dit is  het concrete resultaat dat we de afgelopen twee en een half jaar tegen de stroom in hebben opgebouwd. het totaal is 1 hectare

1.     

De zeer oude zingt: Alles van waarde is weerloos

De zeer oude zingt

er is niet meer bij weinig

noch is er minder

nog is onzeker wat er was

wat wordt wordt willoos

eerst als het is is het ernst

het herinnert zich heilloos

en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos

wordt van aanraakbaarheid rijk

en aan alles gelijk

als het hart van de tijd

als het hart van de tijd

Lucebert

Na 14 dagen Here Bugu, ( Mopti), happend in het zand en vuil bij 45 graden, vervuld van zorgen om de mensen om ons heen met honger en gebrek, 

ging ik even voor een paar dagen naar Bamako om bij te komen, geld te halen, eten in te slaan.

Hartelijk ontvangen daar in comfortabel en schoon huis met airconditioning en zwembad 

verheug ik mij op lange, koele nachten en dagen die me opladen met nieuwe energie.

De eerste dag begint het schieten, eerst heel af en toe, dan gevolgd door zware dreunen en het geluid van mitrailleurs. 

Het telefonisch netwerk komt op gang, wie heeft “wat” en “waar” gehoord. 

Facebook, Twitter, skype, sms, chatten. .....................................................

De berichten vliegen heen en weer. 
Meningen, waarnemingen, prognoses, 

Rode baretten, groene baretten, huurlingen, geen buitenlands ingrijpen, wel buitenlands ingrijpen, scholen weer dicht, kapiteintje leef je nog, vliegveld open, vliegveld dicht, televisiestation in handen van groen, nee toch van rood, er rijden tanks door de stad, o god wat nu weer, het valt weer mee, ‘t zijn er maar twee en ze zijn niet zo groot, hoeveel doden, winkels zijn open, nee ze gaan nu dicht, ministeries lopen leeg, de spanning loopt op, de vogels twetteren door, het verkeer komt ook weer op gang, en alles lijkt weer gewoon……

Play-mobiel

* * *


ER IS HONGER.   IN HET NOORDEN.   HONGER EN DORST.

Alles van waarde is weerloos

Wordt van aanraakbaarheid rijk

En aan alles gelijk

Al dat geknetter hier is waarde-loos en verdient minder aandacht.


Alles van waarde is weerloos .........

Zuurkool en Kerstpakketten

                                                        “What day is it,?" asked Pooh.
                                                        "It's today," squeaked Piglet.
                                                        "My favorite day," said Pooh.”

Zuurkooldag
Er is niet veel nieuws te vertellen. Het is heet. Vandaag liep de temperatuur hier op tot 45 graden. Er komt heet water uit de kraan, alles wat je aanpakt is heet. Het was zwaarbewolkt en broeierig. Tegen de avond kwam er dan ook een flinke storm opzetten, de lucht werd geel en alles zit onder het zand. Onweer, maar geen regen en het blijft nog heet. Wanneer het zo heet is moet je niet alleen veel drinken maar ook goed eten omdat je lichaam hard moet werken. Dat is niet makkelijk maar vanavond heb ik mijn laatste voorraad uit Nederland aangesproken: zuurkool met worst en het smaakte heerlijk. Nu zal ik toch echt aan de Malinese kost moeten.

De Nissan terug
Ik ben eigenlijk de hele dag op Here Bugu. Baba was met de bus naar Bamako gegaan om de Nissan op te halen die daar stond. Gael, de ingenieur van de windmolens had hem meegenomen. Vanwege de onveiligheid komt hij niet meer terug. Voor de windmolenjongens een strop maar we gaan door al moeten we nu wachten. Het hervatten van de werkzaamheden zou teveel in de gaten lopen. Baba kwam laat terug maar haalde de grens bij Mopti en Sevare vóór het sluiten om middernacht. Na een uitgebreide controle mocht hij naar huis. De situatie lijkt overal rustig. Het voelt ook als de stilte voor de storm. Er komen weinig ooggetuigenverslagen uit het Noorden maar de mensen moeten zwaar te leiden hebben. Gebrek aan alles en voortdurend angst. Heel veel mensen zijn gevlucht, met enkele anderen staan we in contact. Het openbare leven ligt daar en ook hier plat en de mensen weten niet waar ze aan toe zijn. Elke dag zijn er nieuwe arrestaties. Voor veel mensen wordt het steeds moeilijker. De banken zijn nog dicht en er is weinig werk. Afgezien van alle andere problemen, uit veiligheidsoverwegingen heb ik besloten daar voorlopig in dit kader niet op in te gaan, wordt de angst voor rondzwervende bandieten die uit zijn op eten en diesel groter.

Rondom Baba
Het geld van Rondom Baba staat veilig op de bank in Nederland. We wachten met de uitvoering van een paar nieuwe projecten zoals de kinderspeelplaats (gefinancierd door Stichting Molenaars Kinderfonds) en het koeienproject, tot de situatie wat gestabiliseerd is. Wel is er nog een tweede put aangelegd nodig voor de visvijver en het bevloeien van de tuin. Ik ben altijd onder de indruk van de manier van werken zonder enige hulpwerktuigen.

De komende tijd zullen ook de kantine met de keuken en de magazijnen nog van een laag cement worden voorzien over de lemen bakstenen heen. Dit is nodig voor de regentijd over twee maanden anders is al het werk voor niets geweest. Nu de Nissan terug is (de kanarie staat nog zonder wielen tegen diefstal op de hof) kunnen we voorzichtig cement en metselaars vervoeren om het werk uit te voeren. Verder heb ik vandaag goede zaklantaarns gekocht voor alle medewerkers op Here Bugu. Ze surveilleren ’s nachts om de beurt.

                                 de eenden en aalscholvers bij de vijver vechten om eten

onze eerste echte, eigen citroenen, er zijn ook eerste sinnasappels

De graanbank
Op de Graan Bank is in twee maanden tijd 17.386 euro binnengekomen. Baba was volop bezig met het inkopen toen het hier misging. Nu is er nog maar heel moeilijk graan te koop hoewel we vorige week nog 500 kilo gierst konden bemachtigen. Een uitgebreid verslag over de stand van zaken durf ik over dit onderwerp hier nu niet geven, het komt later. Met 1 familie hier in de buurt waar werkelijk niets meer te eten was, hebben we een overeenkomst gemaakt. De man werkt voor Here Bugu in ruil voor rijst en gierst.

Kerstpakketten
De openbare school in Sevare is gister weer opengegaan. Oumou, Lami en Kaziem vertrokken vroeg, een half uur lopen. We hoorden ze al van verre weer terugkomen, elk met een grote kartonnen doos in hun handen. Kerstpakketten, uitgedeeld op school. Ik bemerkte een vreemde reactie bij mezelf: Kerstpakketten voor onze kinderen? Maar ze waren er zo blij mee, en ze waren liefdevol samengesteld. Speelbeestjes, poppetjes, dinosaurussen, zeep, tandenborstels, potloden enz. Alle kinderen van de klas hadden een pakket gekregen. Waarom nu? Ik weet het niet. Misschien om te vieren dat de school weer begon, misschien als troost omdat ze niet zoveel te eten hebben? Ze waren er in ieder geval heel blij mee.

Bananenrepubliek We hebben hier gehoord dat Nederland inmiddels ook een bananenrepubliek is geworden. We zijn nog niet op de helft van 2012, wat gaat er allemaal nog komen?